sygn. p.g.: czapla | ‘3 | ‘06
sygn. na odwr. p.g.: Marian Czapla 2003 | ACRYL - 200 x 140 cm | >PODJĘCIE KRZYŻA< Z CYKLU | „ECCE HOMO“
Obraz wystawiany:
– Pasja Czapli, Aula ASP Warszawa, IV 2009;
– Synagoga, Szydłów, VI 2009;
– Galeria Sztuki Współczesnej Winda, Kieleckie Centrum Kultury, Kielce V 2010.
Obraz opisany i reprodukowany:
– Marian Czapla. Malarstwo, album z cyklu „Akademia Sztuk Pięknych w Warszawie prezentuje“, tekst Iwona Rajkowska, Marian Rumin, Wojciech Skrodzki, ASP Warszawa 2009, s. 58-59, il. barwna;
– Marian Czapla – malarstwo, Wacław Stawecki – rzeźba (katalog wystawy), Gminne Centrum Kultury, Szydłów, 28 VI – 18 VIII 2009, il. barwna, s. nlb.;
– Marian Czapla – malarstwo, Galeria Sztuki Współczesnej Winda, Kieleckie Centrum Kultury, Kielce 2010, s. 39, il. barwna.
Dla Czapli krzyż był „przede wszystkim znakiem miłości. Człowiek jest wpisany w formę krzyża, ale też krzyż jest wpisany w życie człowieka, więc krzyż i człowiek się identyfikują. Jest on znakiem, symbolem, jest przeznaczeniem i w końcu krzyż jest koniecznością. W moim rozwoju rozumienia sztuki doszedłem do rozumienia Malewicza i on krzyż namacalnie malował jako znak czasu i życia. Krzyż to znak i forma idealna. Ja, malując go, raz idę w biologiczny jego wymiar, a raz w mistyczny. Krzyż, to w końcu znak naszej godności.“ Dla Czapli wydaje się, że istnieje tylko jeden sposób pojmowania życia – przez pryzmat krzyża. Dla niego, w odróżnieniu od Malewicza, krzyż nie jest jedynie połączeniem pionu i poziomu, jest twardy, ciężki, chropowaty, pełen zadr ale i pęknięć, jest wyzwaniem, które przeobraża drzewo hańby w drzewo życia.
Kamila Pytkowska, Marian Czapla (1946-2016), Kielce 2020, s. 125
Marian Czapla (Gacki na Kielecczyźnie 28 VII 1946 - Warszawa 12 I 2016) studiował na Wydziale Malarstwa ASP w Warszawie w latach 1966-1972. Uzyskał dyplom w pracowni prof. Stefana Gierowskiego. W 1972 podjął pracę pedagogiczną w macierzystej uczelni. Od 1990 był profesorem, prowadził własną pracownię malarstwa. W latach 1974-1979 był członkiem grupy „Symplex S4“, którą tworzyło grono młodych absolwentów warszawskiej ASP, zainteresowanych możliwością kontynuowania tradycji polskiego koloryzmu z jednej, unizmu Władysława Strzemińskiego z drugiej strony. Początkowo tworzył abstrakcyjne kompozycje budowane z barwnych, zamaszyście kładzionych smug i plam. Od końca lat 70. w jego malarstwie przeważyła figuracja. Wyróżniającym się wątkiem twórczości Czapli były tematy i odniesienia religijne. Zainteresowania te pozostały aktualne w jego sztuce w latach 80., kiedy połączył je z tematyką aktualną (cykl poświęcony górnikom z „Wujka“). W pracach z lat 90. (cykle „Upadek“, „Ecce Homo“ i in.) artysta malował monumentalne figury o mocnej tektonice, podkreślonej dodatkowo zdecydowanymi barwami i konturami, ujęte w dynamicznych ruchach i skrętach ciała. Umieszczone zazwyczaj na płaskich tłach jednolitego koloru, w umownej przestrzeni, zdają się zmagać z ograniczającym je kadrem obrazu. W 2002 roku z okazji 30-lecia pracy twórczej Mariana Czapli Muzeum Narodowe w Kielcach przygotowało wystawę jego prac, której towarzyszył naukowo opracowany katalog.
