[Polowe Druzyny Sokole] Krakowska Komenda Sokolich Drużyn Polowych. RODACY ! Kraków [ok.1914]

Format:23x30cm. Na 2 stronie ulotki adnotacje ołówkiem.

Stałe Drużyny Sokole - Wojna rosyjsko-japońska z lat 1904-1905 i będąca jej następstwem rewolucja, która objęła Cesarstwo Rosyjskie, skłoniła kierownictwo „Sokoła” w Krakowie, aby w ramach gniazda powołać w 1906 roku Organizację Członków Umundurowanych. Zrzeszonych w niej druhów podzielono na oddziały, poddano dyscyplinie i ćwiczono w musztrze. Od tej pory mieli oni być stale w gotowości do realizowania zadań postawionych przed nimi przez władze sokole. W roku 1912 Zarząd Związku wezwał gniazda do tworzenia Stałych Drużyn Sokolich. Ich regulamin przyjęto na posiedzeniu Wydziału Związku w dniu 10 grudnia 1912 roku. Drużyny liczyły przeciętnie 129-165 druhów i miały składać się z 3 plutonów, a te z 3 zastępów. 3 drużyny tworzyły hufiec uzupełniany sztabem i służbami pomocniczymi, w tym druhnami po kursach samarytańskich. Komendantami SDS zostawali prezesi gniazd, a bezpośrednimi dowódcami naczelnicy. Dla sfinansowania wyposażenia drużyn utworzono specjalny fundusz pod nazwą Skarb Sokoli. Szacuje się, że przed I wojną światową osiągnęły one liczebność ponad 7 000 druhów. Komendantem SDS na poziomie Związku Sokolego został kpt. Józef Haller. 

Rare.