drzeworyt barwny, papier, 25x33 cm (wymiar papieru dyptyku), napisy w języku japońskim, lekkie przebarwienia na papierze i plamki foxingu
Hagoita (paletki) służyły do gry o nazwie hanetsuki, czyli do tradycyjnej zabawy noworocznej, mającej zapewnić pomyślność i ochronę przed złem w nowym roku. Początkowo gra związana była z dworem cesarskim i otoczeniem szoguna, a grali w nią zarówno mężczyżni, jak i kobiety. Z czasem zmieniła się w rozrywkę typowo dziewczęcą.
Drzeworyt pochodzi z drugiego tomu dziesięciotomowej serii „Unai-no Tomo” (Przyjaciele dziecka) autorstwa Seifu Shimizu, opublikowanej przez Unsodo w Kioto w 1911 roku. Analogiczny egzemplarz tego tomu można znaleźć m.in. w Brooklyn Museum, gdzie grami i zabawkami zajmował się sławny kurator-etnograf Stewart Culin. Publikacja zarejestrowana w japońskiej National Diet Library pod numerem 400724478.
Część drzeworytów w tej publikacji jest bogato zdobiona metalicznymi pigmentami w kolorze złotym i srebrnym. „Unai-no Tomo” to dzieło o dużym znaczeniu artystycznym i etnograficznym, powszechnie uważane za najważniejszą, wczesną ilustrowaną japońską pracę na temat „omocha”, zabawek wykonanych ręcznie z pospolitych materiałów. Wiele z nich pierwotnie wywodziło się z amuletów i talizmanów zakorzenionych w Shinto oraz tradycyjnym japońskim folklorze.
Shimizu Seifu (1851-1913) był dyrektorem dużej tokijskiej firmy żeglugowej, a także zapalonym kolekcjonerem japońskich zabawek ludowych, autorem, artystą i kaligrafem, studiującym pod kierunkiem Hiroshige III. Jego osobiste zainteresowanie japońskimi zabawkami doprowadziło do powstania 10-tomowej serii Unai-no Tomo. Pierwsze sześć tomów, opublikowanych w latach 1891-1913, bazowało na jego własnych rysunkach. Po śmierci Shimizu w 1913 roku, kolejne cztery tomy zostały ukończone przez jego przyjaciela Tekiho Nishizawę. Seria jest uważana za cenne i ważne źródło informacji na temat japońskich zabawek ludowych.
