R. P. SEBASTIANI BARRADII Komentarz do Ewangelii, tomy III i IV 1609, 1612, Komentarz do Księgi Wyjścia, tom V 1627 (łac.)

ze wstępu autora:

VIRO ILLUSTRIS SIMOS MARTINO GONCAL VEZ A CAMARA, PREZYDENT KRÓLEWSKIEGO SENATU NA LWSYTANII IC.

Pierwszy tom moich komentarzy do Ewangelii dedykuję tobie, najdostojniejszy mężu, jakakolwiek by to była ręka, twój dług wobec naszego zakonu życzliwości i zasług, chętnie ofiaruję, a wdzięcznością twojej duszy stanie się wieczny pomnik. Idiphum opłakuje mnie, najszlachetniejszą i największą ozdobę Towarzystwa, ojca Ludouicusa Goncalueza à Camara, waszego brata, którego, gdy się urodziłem, bardzo kochałem i czciłem: życie, które było naprawdę spędzone i z którym żyłem w moim kraju, muszę przejść do wiecznej pamięci. Dwóch braci, którzy wyróżniali się szlachetnością, umiejętnościami i męstwem, dwa światła i filary tego królestwa, czczę ich z miłym poświęceniem pamięci, chociaż są chudzi, i przedstawiam ich jako przykłady do naśladowania. Będą zachęceni do naśladowania tych, którzy ich strzegli. Bo jak mówi D. Augustyn w księdze II Kazania Pańskiego na górze, rozdział 2: Ten, kto postępuje słusznie, nie powinien pragnąć ludzkiej pochwały: powinien być karmiony, aby ci, którzy chcą naśladować, odnieśli sukces w tym, co chwalą. W żywocie św. Malachiasza, który pisze, o lampach w świecznikach, które służyły do ​​oświetlania Ecclefia, D. Bernard skarży się tymi słowami: Narzeka na lot; ale weźmy dwie świecące i płonące lampy z najniższego miejsca, nie dymiące, ale płonące, nie dymiące, wysyłające blask płomieni i oświetlające drogę cnotliwych. Albowiem w świecznikach tego królestwa są to dwaj bracia pełniący najwyższe zaszczyty i urzędy, nie zaćmieni mrokiem dymu, karmieni wspaniałym światłem cnót, którzy dopełnili Lufitanii. Bo któż był nieznany, najdostojniejszy mężu, ten blask twój, zarówno pozostałych cnót, jak i gnuśności i prawości, który zesłałeś na całe królestwo, gdy sprawowałeś rządy przekazane król? Jest napisane: Miłujcie sprawiedliwość, wy, którzy sądzicie ziemię, itd. według Księgi Kaznodziei Salomona 7 ma to na celu zniszczenie nieprawości. Ale przepasz swoją pierś tym napierśnikiem, a nieprawość i umiłowanie sprawiedliwości niech cię zabije: Wyjścia, 18 Mofi przysięga lethr, że głupiec nie powinien pracować, karmiony poparciem republiki, by palić ognie. Książę nie może bowiem trzymać wodzy królestwa wśród strumieni i układać wszystkich spraw; Trzeba mieć wielu ludzi, którzy są silni w tej samej pracy. Jaka to powinna być prawda, Lethro nie milczał. Pierwsza bojaźń Boża jest wymagana u namiestnika Republiki, jakby był on fundamentem całego domu, według Księgi Koheleta 27. Albowiem dom Pański zostaje obalony przez bojaźń Pańską, obalone są wszystkie cnoty i obalony jest największy filar Rzeczypospolitej: skąd ten D. Chrylologi ferm. i27. Łatwo gardzi sprawiedliwością, kto nie boi się Boga, boi się człowieka itd. ponieważ ci, którzy są pozbawieni tych cnót, ci, którzy są im pokrewni, o których Ifajasz w pierwszym rozdziale; Wierni książęta (mówi) nie osądzają złodzieja ani ucznia, a tchórz do nich nie wejdzie itp. Gdyś miał wielu ludzi do rządzenia, hrabio, pośród nich świeciłeś jak księżyc wśród gwiazd, trzy nasze najbardziej rzucające się w oczy, bojaźń Boża, prawda i nienawiść chciwości. W bojaźni Bożej i jakby w miłości