[Prawo rzymskie] Corporis Iuris Civilis Lipsk 1735

Corporis Iuris Civilis Tomus secundus, quo continentur D. Iustiniani Codicis, libri XII. Autenticae seu novellae constitutiones CLXVIII edicta XIII et constitutiones aliquot eiusdem imperatoris nec non Iustini et Tiberii ex libro Iuliani Antecessoris. Leonis Imperatoris novellae CXIII. Constitutiones Imperatoriae Iuris Orientalis. Canones Apostolorum. Consuetudines Feudorum. Consuetudines Friderici II. Extravagantes. de Pace Constantiae Liber. Lipiae in officina libraria Christiani Samueli Krugii. MDCCXXXV.  ["Ciało prawa cywilnego", tom drugi, ustalony przez boskiego Justyniana na podstawie prawa zwyczajowego za przykładem Cesarza Tyberiusza i jego przodka Juliusza....] Lipsk 1735, oficyna Krystiana Samuela Kruge s. 860, wymiary 22,5 x 17 cm; oprawa skórzana z licznymi przetarciami i ubytkiem na grzbiecie, częściowo odseparowana od bloku, wyklejka z marmoryzowanego papieru, środek czysty, brak śladów foksingu, owadów etc. Brak pokreśleń czy komentarzy w tekście, szerokie [prawie 5 cm] marginesy, na stronie przedtytułowej napis "No. 2 wykazu 1824", na stronie tytułowej numery katalogowe oraz notatka. 

Corpus Iuris Civilis (łac. 'Ciało prawa cywilnego') - określenie całości wielkiej kompilacji prawa rzymskiego podjętej przez cesarza Justyniana I Wielkiego. Nazwa ta powstała w średniowieczu, dla odróżnienia od Corpus Iuris Canonici, użyta po raz pierwszy w druku w 1583 przez Dionizego Godefroy. Części składowe: Institutiones Iustiniani podręcznik w 4 księgach będący równocześnie ustawą, Digesta Iustiniani - wybór cytatów z 38 wybitnych prawników w 50 księgach, uznany za obowiązujące prawo, Codex Iustinianus - zbiór konstytucji (ustaw) cesarzy począwszy od Hadriana, Nowele - wydawane sukcesywnie po zakończeniu kompilacji uzupełnienia do Kodeksu.

Wyciąg z całości ustawodawstwa Justyniana w tłumaczeniu na grecki kazał sporządzić Leon VI (Opus Basilicon).

Leon VI Filozof (ur. 19 września 866 w Konstantynopol, zm. 11 maja 912 tamże) – cesarz Bizancjum z dynastii macedońskiej. Swój przydomek zawdzięczał upodobaniom do wygłaszania kazań w kościołach Konstantynopola.