Sokołowski M., ŚCIBOR ZE ŚCIBORZYC i PIPPO SPANO, 1907

Sokołowski, Marian (1839-1911)
Ścibor ze Ściborzyc i Pippo Spano tudzież kilka słów o Kronice Urlicha v. Richental
Kraków 1907, nakładem Akademii Umiejetności

str. 24 ; 36,5cm, broszura wyd.
stan dobry, naddarcia okładki, brak tylnej, pieczęć na drugiej str. k. tyt
Ścibor ze Ściborzyc herbu Ostoja (1347-1414) – starosta brzeski, wojewoda siedmiogrodzki[1], w 1387 książę bełski i komes komitatów górnowęgierskich (słowackich), w tym Bratysławy. Arystokrata polskiego pochodzenia w Królestwie Węgierskim, nazywany niekiedy małym królem Słowacji. Jego majątek obejmował połowę zachodniej Słowacji, w tym całą dolinę Wagu. Był panem 31 zamków i ponad 200 posiadłości. Najbliższy i najbardziej wpływowy doradca i przyjaciel Zygmunta Luksemburskiego, późniejszego cesarza rzymskiego. Był jednym z najbogatszych i najbardziej wpływowych arystokratów średniowiecznej Europy, jednym z pierwszych członków Zakonu Smoka. Należał do Rodu Ostojów (Mościców).