Spis polskich obywateli-górników wywiezionych do ZSRR z początkiem 1945 r. z terytorium Górnego i Opolskiego Śląska [1946]

[1946]. Generalny Pełnomocnik Rzeczpospolitej Polskiej dla Spraw Repatriacji. 20,5x29,5 cm, str. 391, okładka miękka. Stan dobry (małe ubytki, naddarcia i przybrudzenia okładki, przebarwienia tylnej okładki).

Jeden z pierwszych dokumentów próbujących ukazać skalę sowieckich deportacji z regionu Górnego i Opolskiego Śląska. Zawiera 9877 nazwisk górników wywiezionych do pracy przymusowej w Związku Radzieckim.

Deportacje śląskich górników do ZSRR rozpoczęły się w styczniu i lutym 1945 roku, zaraz po zajęciu Górnego Śląska przez Armię Czerwoną. Akcję przeprowadzały radzieckie służby wojskowe i NKWD, często przy milczącym przyzwoleniu nowych polskich władz lokalnych. Ofiarami byli głównie mężczyźni w wieku od 17 do 50 lat, pracujący w śląskich kopalniach. Deportowani pracowali w różnych miejscach ZSRR, głównie jednak w kopalniach Zagłębia Donieckiego, rzadziej na Uralu, Syberii, Kamczatce, w Kazachstanie i Białorusi. Na miejscu czekał ich typowy los łagiernika i wyczerpująca, ciężka praca w warunkach znacznie bardziej prymitywnych niż na Górnym Śląsku.