Pamiętniki Szymona Konopackiego z przedmową Juliusza Adolfa Święcickiego. T.I [Warszawa 1899]

Warszawa 1899/ Redakcya i Administracya Biblioteki Dzieł Wyborowych/ wydanie pierwsze/ półpłócienna oprawa introligatorska/ s. 157 [3]/ stan dobry, grzbiet wypłowiały, drobna dziurka na grzbiecie

Autobiografia pisana w formie pamiętnika przedstawiająca życie i czasy Szymona Konopackiego, szlachcica i urzędnika z XIX wieku. Urodzony w 1790 roku na Ukrainie, Konopacki wychowywał się na Wołyniu, gdzie jego rodzina miała głębokie korzenie. Edukację zdobywał w różnych miejscach, m.in. w szkołach pijarskich i u dominikanów, a jego zainteresowania edukacyjne były wszechstronne, obejmujące m.in. nauki prawne, które studiował pod okiem znanych wówczas mecenasów.

Konopacki z czasem zostaje podsędkiem sądu ziemskiego, a jego kariera urzędnicza rozwija się w miarę dorastania. Przenosi się do Warszawy, gdzie pracuje w administracji, a później wraca na Wołyń, gdzie obejmuje różne stanowiska, w tym prokuratora funduszów edukacyjnych w liceum krzemienieckim. Konopacki jest również aktywny w życiu publicznym i społeczności lokalnej, pełniąc funkcje prezesa izby cywilnej oraz marszałka powiatu.

Po latach pełnienia różnych funkcji urzędniczych i społecznych, Konopacki wycofuje się do spokojniejszego życia na wsi, gdzie oddaje się pracy literackiej. Pisze wiersze i prace z zakresu historii i archeologii, a także dokumentuje swoje życie w pamiętnikach, które mają stanowić wartościowe źródło informacji o tamtych czasach.

Jego pamiętniki, wzbogacone o liczne refleksje na temat przeżyć osobistych, obyczajów i zdarzeń historycznych, mają charakter edukacyjny i dokumentalny, pokazując zmiany w społeczeństwie polskim XIX wieku przez pryzmat osobistych przeżyć jednostki. Konopacki zmarł w 1884 roku, pozostawiając po sobie bogate dziedzictwo literackie i historyczne.