Magdalena Konior, Filiżanka z białej porcelany (Zestaw 2 szt., ze spodkami)
Przybliżone wymiary filiżanki: średnica ok 10,5 cm, wysokość ok 4,5 cm, pojemność ok 200 ml.
Przybliżone wymiary talerza: średnica ok 19 cm
"Filiżanka z białej porcelany o złotym rancie w komplecie z deserowym, czarnym, matowym talerzem, to ręcznie formowana porcelana.
Jest absolutnie unikatowym naczyniem. Nie ma dwóch takich samych ani filiżanek, ani talerzy, różnice są widoczne... może być różnej wielkości ucho, mogą różnić się pojemnością i kształtem. Na powierzchni widać ślady moich rąk, ścianki są nierównej grubości a krzywizny pokazują w jaki sposób został zrobiony przedmiot.
To, co jest fascynujące w porcelanie to możliwość przepuszczania światła przez powierzchnię. To jest moment, kiedy dokładnie widać grubość ścianki. Filiżanka była trzy razy wypalana w piecu - talerz dwa razy. Najwyższa temperatura to 1250C. Filiżanka jest pokryta błyszczącym szkliwem, zdobiona prawdziwym złotem. Talerz pozostał matowy. Filiżanka jest doskonałej pojemności na cappuccino lub na herbatę. Tutaj liczy się nasza wyobraźnia. A talerz... to spodek do filiżanki lub talerz na kawałek tortu, a może na jeszcze coś innego... zostawiam to Wam. W związku z elementami złoconymi w filiżance, nie zalecam mycia jej w zmywarce. W zmywarce natomiast można myć talerz".
_____
Magdalena Konior jest absolwentką Akademii Sztuk Pięknych im. Jana Matejki w Krakowie. W roku 1999 obroniła pracę dyplomową w pracowni rzeźby profesora Jerzego Nowakowskiego. W trakcie studiów dwukrotnie odbyła półroczne stypendium w Bratysławie i Antwerpii. Po studiach skupiła się na tematach związanych z projektowaniem wnętrz. Od kilku lat jej pasja do form rzeźbiarskich powróciła. Zaczęła odkrywać ceramikę artystyczną.
To co ją dzisiaj pociąga w rzeźbie ceramicznej to minimalizm w formie oraz poszukiwanie idealnej kompozycji. Kolor i faktura są dopełnieniem poszukiwanego efektu.
Całej tej zabawie towarzyszą ludzkie twarze z uczuciami, grymasami, spojrzeniami. Zawsze są w relacjach, rzadko samotne. Rozmawiają, patrzą na siebie, śpiewają. Każdy znajdzie w nich coś innego, uczucia, które towarzyszą nam na co dzień.
Jej prace powstają w wyniku emocji, nastroju danego momentu. Każda praca jest unikatowa, tworzona od podstawy. Nigdy się nie powtarza. Może być podobna, ale nigdy identyczna. Często efekt końcowy jest wynikiem eksperymentu, przypadkowego błędu, którego nie sposób popełnić drugi raz.„Jestem ciągle w drodze. Eksperymentuję, poszukuję nowych możliwości, efektów, technik, materiałów”
