proj. Jerzy SŁUCZAN-ORKUSZ (1924-2002), Wazon w oplocie, Krakowski Instytut Szkła

szkło barwione w masie, formowane ręcznie; wys. 25,8 cm
Instytut Szkła i Ceramiki w Krakowie; lata 70. XX w.

Jerzy SŁUCZAN-ORKUSZ (1924-2002)
Od 1948 r. studiował w Państwowej Wyższej Szkole Sztuk Plastycznych we Wrocławiu, uzyskując w 1953 r. dyplom ze specjalizacją w zakresie szkła.
Po uzyskaniu dyplomu rozpoczął pracę jako projektant w hucie szkła „Józefina” (od 1966 r. Huta Szkła Kryształowego „Julia”) w Piechowicach. W 1953 r. założył w hucie ośrodek wzorcujący. W Piechowicach pracował do 1957 r.
W latach 1957–1959 prowadził pracownię szkła przy wrocławskiej Pracowni Sztuk Plastycznych. W 1959 r. został kierownikiem ośrodka wzorcującego huty szkła „Nysa” w Pieńsku, jedynej wówczas huty w Polsce zajmującej się produkcją szkła oświetleniowego. Doświadczenie w pracy nad szkłem oświetleniowym wykorzystywał po odejściu z „Nysy” w 1964 r., podczas pracy w poznańskiej Spółdzielni Pracy „Lumen"" oraz w Zakładach Projektowania Sprzętu Oświetleniowego przy Wojewódzkim Ośrodku Techniki.
W 1968 r. zatrudnił się w krakowskiej filii Instytutu Szkła, gdzie pracował do 1981 r. z przerwą w latach 1974–1979, poświęconych na pracę w Branżowym Ośrodku Wzornictwa przy ZHSGiT „Vitropol” w Sosnowcu.
W 1971 r. Jerzy Słuczan-Orkusz zaprezentował swoje projekty w galerii Desy na ul. św. Jana w Krakowie. Wystawa spotkała się z tak wielkim entuzjazmem zwiedzających i krytyków, że Instytut zdecydował o otworzeniu sklepu firmowego na pl. Mariackim.
W okresie 1982–1991 Słuczan-Orkusz pełnił funkcję głównego projektanta HS INCO „Tarnowiec” w Tarnowcu.
Brał udział w licznyc wystawach w kraju i zagranicą. Jego prace znajdują się w zbiorach Muzeum Narodowego w Krakowie oraz Muzeum Narodowego we Wrocławiu.