proj. Zbigniew HORBOWY (1935-2019), Wazon "Izolator", Huta Szkła "Sudety" w Szczytnej Śląskiej

szkło barwione w masie, cieniowane; wys. 27,5 cm
Huta Szkła "Sudety" w Szczytnej Śląskiej; lata 70. XX w.
Stan zachowania: zatopiony "paproch", ślady osadu.

Zbigniew HORBOWY (1935-2019)
Urodzony w Łanczynie, studia we wrocławskiej PWSSP pod kierunkiem profesora Stanisława Dawskiego ukończył w 1959 roku. Jeszcze podczas realizacji swojego dyplomu w Hucie Szkła Gospodarczego „Sudety” w Szczytnej, został w niej zatrudniony jako projektant. Dwa lata później, w roku 1961, w Muzeum Śląskim we Wrocławiu (dzisiejsze Muzeum Narodowe), odbyła się pierwsza indywidualna wystawa szkła, na której właśnie Zbigniew Horbowy zaprezentował prawie 200 obiektów. Jego wczesne projekty, zarówno o charakterze unikatowym, jak i użytkowym, cechowała oszczędność formy i kolorystyki.
W połowie lat 60. Horbowy zaprezentował szkła typu „antico”. Zdobione nowatorską techniką, mocno spienione zawiesiną pęcherzy powietrza zatopionych w masie, o intensywnych kolorach, odniosły ogromny sukces. Nosiły cechy szkła unikatowego. Każdy egzemplarz był inny z uwagi na gęstość, wielkość czy rozłożenie pęcherzy, a butle, wazony czy patery można było komponować w efektowne zestawy.
Z inicjatywy Zbigniewa Horbowego w 1974 roku w Polanicy–Zdroju, uruchomiony zostaje Zakład Szkła Artystycznego „Barbara”, będący jednostką Huty „Sudety” (przeniesiono tam ze Szczytnej produkcję szkła kolorowego). W „Artystce”, jak ją potocznie nazywano, miały powstawać krótkie serie szkieł o bardziej artystycznym charakterze.
W roku 1978 Zbigniew Horbowy rozpoczął trwającą 15 lat współpracę z ZZG INCO we Wrocławiu. Zorganizował tam niewielką hutę, która bliższa była idei popularnych w Europie Zachodniej i USA „glass studio”, niż zakładowi produkującemu na skalę przemysłową. W INCO, powstają zgodnie z zamysłem projektanta, krótkie serie szkieł dekoracyjnych w jednym tylko kolorze dymnym, nazwanym „silver smoke”.
Największą pasją Zbigniewa Horbowego było projektowanie przemysłowe na potrzeby produkcji seryjnej, jednak tworzył także prace o charakterze unikatowym. Rzadko były to formy typowo rzeźbiarskie, przeważnie miały charakter użytkowy (wazony „Kama”, „Mech”, zestawy „Manhattan” czy „Ufo”), a niektóre z nich trafiały później w uproszczonej formie do produkcji.
Równocześnie z karierą projektanta, rozwijała się kariera naukowa Zbigniewa Horbowego. W roku 1963 zatrudniony został w macierzystej uczelni, w której w kolejnych latach przez trzy kadencje pełnił funkcję dziekana Wydziału Ceramiki i Szkła, a także kierownika Katedry Szkła. W roku 1989 otrzymał tytuł profesora, a ukoronowaniem jego pracy naukowej było stanowisko rektora Akademii Sztuk Pięknych, które objął na dwie kadencje w 1999 roku. (BWA Wałbrzych)