Wymiary: 246 x 50 x 28 cm
sygnowany na tarczy: 'Will Smith London'
szafa: koniec XX w z użyciem elementów ze starszych obiektów (podstawa; okleina trzonu z 3 ćw. XVIII w.) z wymianą znacznej części elementów konstrukcyjnych; głowica dowolnie rekonstruowana ok. 2000 r.
mechanizm: 4. ćw. XVIII w. (ściślej po 1780), Wielka Brytania (?)
konstrukcja szafy: sosna, brzoza, jesion; fornir – jesion; intarsja: bukszpan, inkrustacja - kość barwiona na zielono
mechanizm: stal, mosiądz, jelita baranie,
Mechanizm zegarowy z napędem obciążnikowo-strunowym o ośmiodniowej pojemności chodu, wyposażony w wychwyt hakowy z masywną kotwicą taktowany długim wahadłem z pojedynczym stalowym prętem i soczewką (pełną ołowianą z przednim licem mosiężnym, tylnym stalowym). Płyty szkieletu mosiężne, w kształcie stojącego prostokąta, połączone filarkami – pośrodku z pierścieniami o profilu półwałka z uskokami; filarki zwężające si ku krańcom; płyta przednia z prostokątnym wycięciem u dołu pośrodku, połączone pięcioma profilowanymi filarkami. Bębny napędowe z rowkiem prowadzącym, sprężynki zapadek mosiężne, mocowane śrubami. Cięgna właściwie wymienione (jelitowe), bloczki pełne, mosiężne, obciążniki żeliwne skorodowane. Koło zmianowe i koło pośrednie pełne.
Zegar wybija tylko godziny. Sekcja bicia grzebieniowa (odmiana uproszczona, bez gwiazdy bicia) z repetierem i jednym dzwonkiem. Dzwonek ze stopu mosiężnego o rzadkim kształcie cylindrycznym (nieoryginalny?). Dźwignia wyłącznika bicia stalowa, współpracująca z mosiężną sprężyną na tylnej płycie. Elementy pracujące mechanizmu są wykonane z dużą starannością i utrzymane w dobrej kondycji.
Dwie ławki nasadzone jedna na drugą nieoryginalne, przyśrubowana do dolnych filarków.
Tarcza zegarowa mosiężna, kwadratowa zamknięta półkolistym szczytem, z nakładanymi pierścieniami – cyfrowym i przełącznika bicia, z przykładaną od wewnętrznej strony tarczką sekundnika oraz trapezoidalnym, glifowanym okienkiem datownika. W narożnikach klasycyzujące, odlewane z mosiądzu i złocone aplikacje (obecne złocenie wtórne) z paterami zwieńczonymi palmetami, ujętymi przez wić roślinną z kwiatami konwalii i półwolutami. W szczycie aplikacje z wicią z kwiatami konwalii należące do tego kompletu.
Pole środkowe wewnątrz pierścienia matowane, z sekundnikiem, otworami naciągowymi i łukowatą plakietą z sygnaturą. W szczycie wskazówkowy przełącznik bicia. Pierscień cyfrowy srebrzony, cyfry godzinowe rzymskie; minutowe, sekundowe oraz datownika – arabskie, wraz z podziałkami, sygnaturą i grawerunkami na pierścieniu przełącznika bicia (oznaczenia „STRIKE” i „SILENT” i splątany „gilosz”), oraz rozetkami wokół osi przełącznika i sygnatura grawerowane i napuszczane czarną pastą woskową (?).
Wskazówki stalowe ażurowe – godzinowa szeroka, symetryczna, z rozwidlonym trzonkiem, złożona z dwóch kółek i serca oraz ceownic; z odrostkami, minutowa z wydzieloną beleczkami esownicą i prostym grotem, wskazówka przełącznika bicia prosta z ostrym grotem, z przeciwwagą z promienistym okręgiem.
Plakieta z sygnaturą w dolnej części pola środkowego, w formie łuku, srebrzona.
Pierścień cyfrowy datownika osadzony w dwóch rolkach u dołu i prowadnicy u góry. Stopki tarczy walcowe. Wahadło ze zmianami. Pręt wahadła ze śladami korozji, korozyjny nalot na żeliwnych obciążnikach.
Tarcza zegara utrzymana jest w konwencji tzw. London Style – z ozdobami ograniczonymi do kornerów i matowanym środkiem bez ozdób. Jednakże słabsza klasa wykonania i brak cyzelowania aplikacji nie wskazują na wyrób londyński. Jest ona interesująca ze względu na dość rzadki komplet klasycystycznych już aplikacji (o ile są one oryginalne, co można stwierdzić dopiero po demontażu) z wolutami, paterami i palmetami, zależnymi od wzorów propagowanych przez Roberta Adama (1728-1792). Rozwiązanie takie jest w zbiorach polskich rzadkie, w zbiorach publicznych prezentuje je zegar Wm. Jourdaine’a ze zbiorów MNW, na wystawie stałej w Żelazowej Woli.
Świeżo oksydowane na błękitno wskazówki różnią się od angielskich i zdradzają kontynentalne wykonanie.
Oferowany na aukcji mechanizm standardowy o dobrym poziomie wykonania, jednakże różni się od większości mechanizmów z tą sygnaturą brakiem prostokątnych wycięć u dołu płyt. Późne datowanie mechanizmu zdradza też forma filarków, szerszych przy pierścieniu pośrodku, spotykana na początku XIX w.
Mechanizm nie stanowi kompletu z szafą.
Stan zachowania
Pęknięcia i odspojenia forniru.
Rozeschnięte i popękane płyciny podstawy.
Brak możliwości oceny stanu technicznego.
