Warszawa 1944 Groby w Śródmieściu fotografia Eugeniusz Haneman [Life time print / zniszczenia wojenne Warszawy / Powstanie Warszawskie]

[min. otarcia rogów i kraw.].

Eugeniusz Haneman urodził się w 1917 r. w Warszawie. Od najmłodszych lat jest zafascynowany fotografią, a poważnie zaczął fotografować w 1931 r., gdy od matki otrzymał aparat na błony zwojowe, skrzynkowy Box-Tengor 6x9. Publicznie debiutował na wystawie fotografii sportowej zorganizowanej przez LOPP w 1934 r. Ukończył Gimnazjum im. Reja oraz Liceum Fotograficzne w Warszawie, w którym wykładowcami byli m.in. wybitni w okresie międzywojennym polscy artyści fotograficy Jan Neuman i Marian Dederko. W 1940 r. E. Haneman uzyskał dyplom fotografa i rozpoczął pracę zawodową początkowo w zakładzie "Portret przy kawie", a następnie w ekskluzywnym atelier "Van Dyck" przy Al. Jerozolimskich w Warszawie. Wybuch Powstania Warszawskiego zamknął ten etap zawodowej działalności E. Hanemana. Atelierową kamerę zamienił na małoobrazkową "Baldinę" i jako fotoreporter Delegatury Rządu na Kraj dokumentował (w parze z Sylwestrem Braunem) powstańcze wydarzenia, głównie na terenie Śródmieścia i Powiśla. Spośród kilkuset wykonanych zdjęć ocalało około 150, które stanowią dziś cenny dokument z życia powstańczej Warszawy. Po drugiej wojnie światowej E. Haneman na kilka lat zmienił profesję. Za namową Antoniego Bohdziewicza został operatorem filmowym. Pracował najpierw w Krakowie, gdzie był operatorem Polskiej Kroniki Filmowej oraz prowadził zajęcia z fotografiki w Instytucie Filmowym, a następnie, od 1946 r. w łodzi, jako operator w Studiu Filmów Kukiełkowych, a potem w Wytwórni Filmów Oświatowych. Od 1953 r. poświęcił się działalności pedagogicznej w Szkole Filmowej w Łodzi, w której jako wykładowca przedmiotu "fotografia" pracuje do dzisiaj. Jednak najważniejszym rozdziałem jego biografii jest własna twórczość fotograficzna. Ona przyniosła mu sukcesy artystyczne, ona satysfakcjonuje go już ponad siedemdziesiąt lat. [...] Wielokrotnie, począwszy od 1951 r. piastował różne statutowe funkcje, a przede wszystkim w latach 1973 - 1989 stanowisko wiceprezesa ds, artystycznych. W uznaniu zasług dla Towarzystwa, w 1989 r. Walne Zebranie nadało mu tytuł Honorowego Członka LTF. E. Haneman jest od 1947 r. również członkiem Związku Polskich Artystów Fotografików, którego Delegaturę łódzką (dziś Okręg ZPAF) współorganizował w 1953 r. Jest autorem niezliczonych zdjęć o Łodzi wykorzystywanych w prasie, na pocztówkach i w albumach. łódzkie galerie, w tym kilkakrotnie Galeria Fotografii LTF, prezentowały często autorskie wystawy E. Hanemana. Chyba wszystkie obszary jego życiowej aktywności zbiegają się i splatają w fotografii - pasja, twórczość, działalność pedagogiczna, praca społeczna. Truizmem jest stwierdzenie, że środowisko LTF ma ważne powody i powinność, aby E. Hanemana i jego twórczość popularyzować i ciągle na nowo w świadomości widzów uobecniać.
Wstęp biograficzny autorstwa Grzegorza Bojanowskiego – artysty-fotografika – pochodzi z katalogu „Eugeniusz Haneman AFIAP, ZPAF, ŁTF. Wystawa fotografii w 50. Rocznicę pierwszej prezentacji autorskiej” – 2003 rok. Tekst został przedrukowany na potrzeby aukcji za osobistą zgodą Pana Grzegorza Bojanowskiego