Eleusis. Czasopismo Elsów pod redakcją Szczęsnego Turowskiego. Tom I [1903]

Kraków 1903. 12x18,5 cm, str. XIII, 367, okładka miękka. Stan dobry (niewielki ubytek w rogu okładki).

Pierwszy tom czasopisma Eleusis, organu stowarzyszenia o charakterze religijno-filozoficznym, założonego w 1902 roku przez Wincentego Lutosławskiego i Joachima Sołtysa. Eleusis propagowało wstrzemięźliwość od alkoholu, tytoniu, hazardu i rozpusty, będąc inspirowane częściowo ideami Andrzeja Towiańskiego. Jego celem była odnowa narodu poprzez kształcenie elit. Członkowie praktykowali wczesne wstawanie i zimne kąpiele, studiowali jogę, filozofię Platona i indyjską, ezoteryczne interpretacje Mickiewicza, kultywowali katolicką pobożność, dyscyplinę, bohaterstwo, wegetariańską dietę i posty. W początkach ruchu Wincenty Lutosławski pełnił rolę duchowego przewodnika, później funkcje indywidualnego wsparcia przejmowali "starsi bracia". Eleusis działało głównie wśród studentów lwowskich i krakowskich, organizując coroczne spotkania zwane eleuzyniami. Było ruchem katolickim i narodowym, wykluczającym niekatolików, choć wspierało powstawanie podobnych stowarzyszeń wśród innych grup społecznych. Nazwa "Eleusis" nawiązywała do starożytnego greckiego miasta, znanego z misteriów ku czci Demeter i Persefony, co podkreślało duchowy i mistyczny charakter organizacji. 

W treści m.in.: Co jest dusza kobieca? Typy kobiet, próba klasyfikacji. Stosunki wzajemne ciał i dusz. Braterstwo między mężczyzną a kobietą. Reforma wychowania kobiet. Reforma społeczna przez kobiety. Z dziejów Sprawy. Marzenia nowego Don Kichota. Czterdziesta rocznica styczniowego powstania. Śluby poczwórnej wstrzemięźliwości. Motywy abstynencji. Religijny charakter Eleusis. Bractwo polskich filaretów. Seminarium Wychowania Narodowego. Wszechnica Mickiewicza. Wskazówki dla pragnących służyć Sprawie.