Adam Marczyński (1908 Kraków - 1985 Kraków), "Refleksy zmienne zielone", 1968

Pochodzenie
Doyle, New, Nowy Jork, 2009
kolekcja prywatna, Nowy Jork
DESA Unicum, 2019
kolekcja instytucjonalna, Polska

Wystawiany
„IX Wystawa Grupy Krakowskiej”, Galeria Krzysztofory, Kraków, 30 październik - listopad 1968

Literatura
Adam Marczyński. Malarstwo, kat. wyst., red. Teresa Sondka, ZPAP, BWA, Salon Sztuki Współczesnej, Łódź 1974, nlb (il. z wyst. „Grupy Krakowskiej” w Krzysztoforach 1968)
Jacek Maria Stokłosa, Galeria Krzysztofory, red. Robert Domżalski, Galeria Starmach, Kraków 2018, ss. 194-195 (il.)

Biogram
W latach 1929-36 studiował w krakowskiej ASP. W latach 30. związał się z Grupą Krakowską, uczestniczył również w jej reaktywowaniu w 1957. Jego udział w pracach Stowarzyszenia związany był z niekiedy ostrym konfliktem z T. Kantorem oraz jego najbliższym "otoczeniem". Wydaje się, że Adam Marczyński - obok M. Jaremy - był najwybitniejszym malarzem Grupy. Od 1945 aż do emerytury pracował na ASP, gdzie prowadził pracownię malarstwa. Od 1950 był jej profesorem. Obok malarstwa uprawiał rysunek, grafikę (monotypie) oraz scenografię. Jest autorem cenionych polichromii kościelnych (Nowy Wiśnicz, Katedra w Tarnowie, Ratułów, Brzesko, Sokołów Małopolski). Był autorem ilustracji książkowych - "Niebieskie kartki" A. Rudnickiego, "Porwanie w Tiutiurlistanie" W. Żukrowskiego, "Pamiętniki" Paska, "Niespokojne godziny" I. Jurgielewiczowej i in. Jest uznawany za jednego z najważniejszych przedstawicieli polskiej awangardy. We wczesnych pracach Marczyńskiego widoczne są wpływy kubizmu i koloryzmu. Po wojnie tworzył liryczne kompozycje inspirowane sztuką Paula Klee i Joana Miro. Kolejny etap jego twórczości przypada na lata 60. - artysta włączył się wówczas w nurt malarstwa materii, tworząc kolaże - z połamanych desek, częściowo spalonych listewek, arkuszy forniru, kawałków tektury i zardzewiałej blachy . W latach 70. wykonywał kompozycje z niewielkich kasetonów o uchylnych, ruchomych ścianach.