Wymiary: 43 x 30 x 50 cm
sygnowany na podstawie: 'Aleksandra Kujawska'
Literatura
„Poruszająca historia cierpienia Papuszy - odrzuconej, niszczonej przez swoje własne środowisko, przez ludzi najbliższych, lub takich których uważała całe swoje życie za najbliższych, to historia wielu z nas. Historie odrzucenia wynikające z zawiści, zazdrości, niezrozumienia, braku wiedzy, inności to historie, które działy się i dzieją nadal. Tu i teraz.
Najbliżsi Papuszy nie zachwycili się jej talentem, wspaniałymi wierszami, nie chcieli żeby jej talent jaśniał i rozwijał się - jej dar uznali za zagrożenie i zdradę. Została przepędzona, nie wspominano jej imienia. Wiersze poetki zagroziły ustalonemu porządkowi hierarchii jej środowiska. Talent Papuszy, którego nie mogła się wyzbyć, wyrwać z siebie i zniknąć czego oczekiwało od niej jej środowisko stał się jej przekleństwem.
Rzeźba “Lesie ojcze mój” inspirowana jest wierszem Papuszy o tym samym tytule. Zrealizowałam ją techniką hutniczą na gorąco, metodą własną. Do wykonania rzeźby, nadania jej charakterystycznego organicznego charakteru użyłam gałęzi drzew, kory - które spalając się w żarze płynnego szkła o temperaturze niemal 1000 stopni celsjusza odcisnęły swoją formę w szkle. Szkło sodowo-wapniowe. Zieleń szkła barwiona w masie”.
ALEKSANDRA KUJAWSKA
Biogram
Aleksandra Kujawska w swojej twórczości zajmuje się atawistyczną tęsknotą człowieka za naturą i wspólnotą. Wzięła udział w kilkudziesięciu wystawach zbiorowych i indywidualnych, m.in. w Paryżu, Londynie, Mediolanie, Luxemburgu, Wenecji, Nowym Borze, Sofii, Dreźnie, Warszawie, Krakowie, Wrocławiu, Łodzi, Gdyni oraz Jeleniej Górze.
Zdobyła m.in.: 1 miejsce – Diament Meblarstwa, 1 miejsce w międzynarodowym konkursie „Szklana Improwizacja”. Jest laureatką „Must Have 2020” Łódź Design, laureatką „ Must Have 2021” Łódź Design Festiwal, Finalistką Konkursu „ Dobry Wzór 2021” Instytutu Wzornictwa Przemysłowego w Warszawie, a także otrzymała- wyróżnienie specjalne Konkursie „Design Educated” w Niemczech. Uczestniczyła w wystawach najważniejszych festiwali wzornictwa światowego, takich jak: London Design Week, Expo Mediolan, Salone del Mobile Milano, Venetian Glass Week, Biennale Szkła Sofia, Gdynia Design Days, Łódź Design Festiwal. Jej prace znajdują się w zbiorach Muzeum Karkonoskiego, Muzeum Technik Ceramicznych w Kole i Galerii Wzornictwa Polskiego w Muzeum Narodowym w Warszawie. Otrzymała stypendia i dotacje, m.in: Ministerstwa Kultury i Sztuki i Dziedzictwa Narodowego, Instytutu Adama Mickiewicza w Warszawie, Urban Glass w Nowym Yorku, Pilchuck Glass School w USA.
O swojej twórczości mówi: Interesują mnie relacje człowieka z naturą. W swoich pracach koncentruję się na atawistycznych potrzebach kontaktu współczesnego człowieka z naturą i wspólnotą.
Szukam obszarów ludzkich pragnień, emocji związanych z utratą tych relacji i tęsknotą za nimi.
Interesuje mnie uświadomienie sobie przez współczesnego człowieka, że jest biologiczny, że jest częścią przyrody, z którą stracił kontakt i o której istnieniu zapomniał.
Daleka jestem od konstruowania instrukcji lub codzienności. Interesuje mnie proces samouświadomienia oraz związanych z tym emocji, potrzeb, tęsknot, lęków.
Staram się je opisywać w swoich pracach.
