Jan TARASIN (1926-2009), Fragment, 1973

olej, płótno; 72 x 80 cm;
sygn. i dat. p. d.: Jan Tarasin 73;
sygn., dat. i opisany na odwrocie; JAN TARASIN / 1973 / „FRAGMENT”.

Rzadko mamy do czynienia z twórcą konsekwentnym, o ukształtowanej
idei i poglądach artystycznych. Z artystą swobodnie wypowiadającym się
w wielu dziedzinach sztuki takich jak malarstwo, rysunek, grafika, literatura.
O szerokich horyzontach, zarówno intelektualnych sięgających od
malarstwa Pietera Paula Bruegela do filozofii i sztuki dalekowschodniej.
Skupionego na analizie, kreacji, twórczości i artyzmie w najbardziej podstawowym
tych słów znaczeniu, upraszczającym otaczający świat do znaku czy
rytmu, korzystającym z najpierwotniejszych inspiracji, jakimi są na przykład
prawa i mechanizmy rządzące naturą. Jan Tarasin, pomimo wykorzystywania
syntetycznych form, buduje skomplikowane, gruntownie przemyślane,
skonstruowane na nowo kompozycje. Wydaje się, że zajmuje go semantyka
na polu malarstwa.
Tak rozległe poszukiwania inspiracji wynikają z przekonania artysty, że kultura
europejska zamknęła się w ograniczonym kręgu filozofii antropocentryzmu
oraz europejskich kodów kulturowych. Wydaje się, że Jan Tarasin
kulturę europejską uznał za taką, która sama stawia sobie granicę i zadowala
się najprostszym postrzeganiem rzeczy.
W obrazach Jana Tarasina znaki i symbole umieszczane na płótnie, wydają
się niestarannie rzuconymi kleksami farby. Czy jest tak w istocie, czy może
są to studia nad kinetyką ciał i obiektów? Z dekonstrukcji przedmiotu, podzielenia
go właśnie na małe znaki, tworzą się Zapisy, Sytuacje, Komplikacje,
Fazy dynamiczne, Magazyny – czyli cykle płócien Jana Tarsina. Obrazy
malarza zmuszają do porzucenia porządku, jednoznaczności symbolu, racjonalnego
myślenia, na rzecz nowych doświadczeń poznawczych i samodzielnego
ukształtowania otoczenia z dostępnych na płótnie przedmiotów
w najlepiej nowym kontekście.