Pyrchała Daria, Na granicy, 2020

olej na płótnie, 110 x 100 cm

Miejsce stanowi dla niej obszar, w którym coś się wydarza. Inspirują ją wzajemne przenikania obiektów i ich znaczeniowość, a jej twórczość składa się z napotkanych rzeczy, odczuć i istnień. Nie wyznacza konkretnych granic, a jeśli się pojawiają, są zatarte i nieszczelne. Wyobrażone przez nią przestrzenie często stanowią sumę kilku odrębnych miejsc - z różnych fragmentów tworzy całość, która staje się płótnem jej opowieści, ukazywania relacji i zależności. Stanowi bazę, w której organizuje obiekty, sprawdzając ich wzajemne oddziaływanie. Analizuje rzeczywistość pod kątem koloru, kształtu, materii i wrażeń. Interpretuje zarówno elementy ruchome, jak i nieruchome, próbując zdefiniować dynamizm i stałość. Jej obrazy – często niejednoznaczne, uproszczone, abstrakcyjne - są wynikiem jej przemyśleń. Sprowadza je do prostych form, jednocześnie koncentrując się na, wyjętych z kontekstu obiektach - każdy z nich, pod względem budowy i struktury, stanowi wybór. Znaki, które tworzy, skupiają w sobie wewnętrzne napięcia, z których wyłaniają się kolejne opowieści. Proces twórczy rozpoczyna od łączenia punktów i linii, ustalając ogólny zarys znaku. Dodając kolejne elementy, sprawdza ich wzajemne współbrzmienie oraz zgodność z pierwotnie widzianym opisem. Tworzy czarno-białe znaki na naturalnym podłożu, co pozwala jej dogłębnie przeanalizować ich formę zanim pojawi się kolor – działający jako zwiększenie lub osłabienie wyrazistości. W ten sposób projektuje symbol o podstawowej treści, który może rozwijać na nieskończenie wiele sposobów. Analizując napięcia wewnątrz formy, kontroluje jakość znaku, a poprzez ich zestawienie tworzy specyficzny rodzaj pisma, którym opowiada historie zdarzeń i miejsc.