Ryszard Henryk Grzyb, HERBATNIK WOJENNY, 1982

68,5 x 78,0cm - tempera, gwasz, papier 68,5 x 78 cm - wym. w świetle passe-partout

sygn. na odwr. p.d. dłg.: RYSZARD GRZYB, niżej oł.: HERBATNIK WOJENNY.,

flamastrem: 82 r, niżej widoczny fragment pieczątki zezwolenia na wywóz za granicę

 

Praca wystawiana:

– Las, góra, a nad górą chmura, Pracownia Dziekanka, Warszawa 14 – 21 I 1983 (bez kat.; debiutancka wystawa Gruppy);

– Pokaz. Las, góra, a nad górą chmura, a nad chmurą dziura, BWA, Lublin III 1983, bez spisu kat., il. cz-b. s. nlb.

 

Bibliografia:

– Maria Morzuch, Nowe malarstwo w Polsce, [w:] Sztuka polska po 1945 roku. Materiały Sesji Stowarzyszenia Historyków Sztuki, Warszawa, listopad 1984, Warszawa 1987, s. 270, il. cz-b.;

– Gruppa, red. Agnieszka Szewczyk, Jerke Art Foundation, Museum Jerke, Recklinghausen 2023, il. cz.-b. s. 118 (w bloku reprodukcji prac wystawianych w Lublinie w 1983 – patrz wyżej Wystawy).

 

Istnieje autorska replika tej pracy, 50 x 58 cm, wł. pryw., z dedykacją na odwr.: Ryszard Grzyb „Herbatnik wojenny“ 1982 | W dowód uznania dla Marty i Janka | z okazji 20 lecia galerii Zderzak | 16.12.2005 | Ryszard Grzyb.

Herbatnik wojenny ma odpowiednik w pracy Przemarsz ptaszków przez flagę po ogłoszeniu stanu wojennego. Oba papiery powstały w zbliżonym czasie w reakcji na 13 XII 1981. Na obu artysta – hodowca i miłośnik ptaków – „zasłonił“ pole kompozycji, szaro-czarne w pierwszym, biało-czerwone w drugim przypadku, szeregami defilujących figurek przypominających ptaki, w istocie zaś wziętych z odpustowych gwizdków w kształcie ptaszków. Sprowadzając poważne i tragiczne w istocie wydarzenie do poziomu trywialnej zabawy, skomentował je w sposób charakterystyczny dla debiutującej w tym czasie Gruppy i szerzej – pokolenia Nowej Ekspresji w Polsce. Ironia, kpina z władzy groteskowego generała były oznaką buntu na równi z innymi formami społecznego oporu.

 

♣ Do Ceny Zakupu doliczana będzie dodatkowo opłata wynikająca z prawa twórcy i jego spadkobierców do otrzymania wynagrodzenia zgodnie z Ustawą z dnia 4 lutego 1994 - o prawie autorskim i prawach pokrewnych (droit de suite).

 

Ryszard Grzyb (ur. Sosnowiec 17 VII 1956) studiował w Państwowej Wyższej Szkole Sztuk Plastycznych we Wrocławiu, w pracowni prof. Zbigniewa Karpińskiego (1976–1979) oraz na Wydziale Malarstwa Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie (1979–1981). Dyplom uzyskał w pracowni prof. Rajmunda Ziemskiego W latach 1982– 1992 był członkiem Gruppy, z którą wystawiał i uczestniczył w jej akcjach. Był też współzałożycielem i wydawcą pisma Gruppy – „Oj dobrze już”.
Od połowy lat osiemdziesiątych odbył kilka podróży artystycznych: w maju i czerwcu 1986 razem z Ryszardem Woźniakiem przebywał na stypendium w Berlinie Zachodnim, w latach 1990–1991 w Kolonii na zaproszenie Rafała Jablonki, w 1995 ponownie w Niemczech na stypendium w Lamspringe, a w 1996 w Saignon na zaproszenie Kamili Regent i Pierre’a Jaccauda.
Jego obrazy znajdują się w zbiorach Muzeum Narodowego w Warszawie, Wrocławiu, Krakowie, Poznaniu, Galerii Zachęta, W Muzeach Okręgowych w Katowicach, Bytomiu, Toruniu, Bydgoszczy, Olsztynie, w kolekcjach prywatnych w Polsce i za granicą.
Równolegle do malarstwa uprawia twórczość poetycką, zadebiutował jeszcze w okresie studiów we Wrocławiu. Swoje teksty publikował w „Nowym Wyrazie” (1980, 1981), „Miesięczniku Literackim” (1981), w piśmie „Oj dobrze już˝”, w publikacji Sztuka Najnowsza. Co słychać, pod red. M. Sitkowskiej (Warszawa 1989), i Young Poets of a New Poland, (London 1993) oraz w piśmie artystycznym „Tytuł roboczy” (2004). Jego „Zdania Napowietrzne” zostały wydane przez Świat Literacki (2005).
W 2004 rozpoczął multimedialny projekt Zdania napowietrzne, w ramach którego kolekcjonuje krótkie sentencje poetyckie, „absurdalne haiku” jak mówi i umieszcza je w kontekście zupełnie obcym poetyckim eksperymentom – na billboardach, pocztówkach, ołówkach, kubkach, zmienia je w neony, tabliczki informacyjne. Poprzez zawłaszczenie przestrzeni przeznaczonej dla innego rodzaju komunikatów, artysta wzmacnia siłę ich przekazu, wywołując swego rodzaju suspens.
Laureat Nagrody im. Jana Cybisa za 2010.
(strona www artysty)