olej, płótno, 120 x 60 cm sygnowany i datowany p.d.: S. Krygier / 77 datowany i opisany na odwrociu: „KONSTUOWANIE PRZESTRZENI / II” 134. 120 x 60 – 1977
Wystawiany:
Stefan Krygier, Malarstwo Grafika. W setną rocznicę urodzin Władysława Strzemińskiego, PWSSP w Łodzi, listopad - grudzień 1993;
Stefan Krygier 1923 -1997 Muzeum Historii Miasta Łodzi / obecnie Muzeum Miasta Łodzi/ , listopad - grudzień 1999;
Zwischen Schwarz und Weiss, Polnisches Kulturinstitut Berlin, Galerie KIK, Berlin, październik-listopad 2000;
Stefan Krygier, Atlas Sztuki, Łódź, 2011;
The Pseudogroups of Stefan Krygier, Green Point Projects, Nowy Jork, maj-czerwiec 2018
Reprodukowany: The Pseudogroups of Stefan Krygier [katalog wystawy indywidualnej] Green Point Projects, Nowy Jork, Warszawa 2018, s. 65.
Stefan Krygier (1923 – 1997) Jeden z najważniejszych artystów polskiej powojennej awangardy. Ukończył Państwową Wyższą Szkołę Sztuk Plastycznych w Łodzi, gdzie studiował w latach 1945–1950 pod kierunkiem Stefana Wegnera (Wydział Malarstwa) i Władysława Strzemińskiego (Wydział Plastyki Przestrzennej). W roku 1963 uzyskał dyplom architekta na Politechnice Warszawskiej. W późnych latach 40. Krygier wstąpił do Klubu Młodych Artystów i Naukowców w Warszawie, następnie współtworzył grupę artystyczną St-53 w Katowicach. Zajmował się malarstwem, grafiką, działaniami na pograniczu form przestrzennych i environment. Realizował również projekty architektoniczne i urbanistyczne. Prowadził zajęcia praktyczne oraz wykładał teorię sztuki na swojej macierzystej uczelni w Łodzi od 1957 roku do końca życia. Od czasu studiów zacieśnił swoją znajomość z Władysławem Strzemińskim, wraz z którym opublikował pracę teoretyczną „Widzenie gotyku”. Współpracowali także w realizacjach, jak pisał sam artysta, „o charakterze wystawienniczym i architektury wnętrz”. Krygier wspierał Strzemińskiego w najtrudniejszym dla niego okresie, aż do jego śmierci w 1952 roku. Twórczość Krygiera kształtowała się pod wpływem takich nurtów jak kubizm, konstruktywizm czy unizm zaszczepiony młodym studentom PWSSP przez Strzemińskiego. Wraz z każdą kolejną dekadą Krygier eksplorował nowe techniki i formy wypowiedzi artystycznej. Obrazy z lat 50. inspirowane są sztuką Egiptu i Grecji. Lata 60. to malarstwo materii, rzeźba w drewnie i grafika. W latach 70. artysta tworzył obrazy olejne nawiązujące do konstruktywizmu. Później w latach 80. i 90. zajmował się malarstwem symultanicznym. Krygier, dzięki swoim szerokim zainteresowaniom – artystycznym, teoretycznym i technicznym – pozostawił po sobie dorobek, który stanowi jedno z najciekawszych zjawisk w polskiej sztuce powojennej. Kontynuując tradycję łódzkiej awangardy, umiejętnie łączył ze sobą dziedzictwo sztuki polskiej i światowej z własnymi teoriami na temat fizycznych i metafizycznych granic obrazu. Prace Krygiera znajdują się w wielu muzeach i kolekcjach prywatnych w Polsce i na świecie.
