Wymiary: 90 x 100 cm
sygnowany okrągłą pieczęcią p.d.: 'T. Kantor' oraz odręcznie 'T. Kantor'
sygnowany, datowany i opisany na blejtramie na odwrociu: 'Kantor 1970 Execution' oraz sygnowany: 'T. KANTOR'
na odwrociu nalepka wystawowa Whitechapel Gallery w Londynie
Pochodzenie
Muzeum Sztuki w Łodzi, Łódź (depozyt artysty)
Galerie de France, Paryż (zakup bezpośrednio od artysty)
kolekcja prywatna, Niemcy (od 2001)
kolekcja prywatna, Polska (od 2006)
Desa Unicum, 2020
kolekcja instytucjonalna, Polska
Wystawiany
„La Chaise. Stolen.Tadeusz Kantor”, Henie-Onstad Kunstsenter, Oslo, 1971
„Tadeusz Kantor. Emballages 1960-76”, Whitechapel Gallery, Londyn, 22.09-31.10.1976
„Tadeusz Kantor. Emballage”, Kulturhuset, Sztokholm, 31.10.1975-6.01.1976
„Kantor, peintures, dessins”, Centre d'Arts Contemporains, Grande Galerie, Petite Galerie, Orlean 1990
„Tadeusz Kantor 1915-1990. Leben im Werk”, Kunsthalle Nürnberg, Norymberga, 19.09-1.12.1996
„Tadeusz Kantor: L'escena de la memoria”, Fundacio Caixa Catalunya, Barcelona, 14.03-18.05.1997
„Kantor. Motywy hiszpańskie w twórczości Tadeusza Kantora”, Muzeum Narodowe w Krakowie, Krakow, 1999
„Tadeusz Kantor et après...”, Ville d’Orleans, 23.09-28.10.2000
„Teatr niemożliwy. Performatywność w sztuce Pawła Althamera, Tadeusza Kantora, Katarzyny Kozyry, Roberta Kuśmirowskiego
i Artura Żmijewskiego”, Kunsthalle Wien, Wiedeń, 8.07-3.10.2005
Barbican Centre, Londyn, 3.02-17.04.2006
Zachęta Narodowa Galeria Sztuki, Warszawa, 9.05-2.07.2006
Literatura
Tadeusz Kantor. Emballages 1960-76, katalog wystawy, Whitechapel Gallery, Londyn 1974, s. nlb.
porównaj: Borowski Wiesław, Tadeusz Kantor, Warszawa 1982, s. 73
Tadeusz Kantor. Ma création, mon voyage, katalog wystawy, Galerie de France, wstęp: Guy Scarpetta, Paryż 1991, s. 134,
poz. kat. 154 (il.)
Denis Bablet, Tadeusz Kantor, [w:] „Les voies de la création théâtrale”, Paryż 1993, s. 33, poz. kat. 15 (il.)
porównaj: Tadeusz Kantor, My creation, my journey, katalog wystawy, [red.] Oka Shigemi, Suzuki Takashi, Tokio, 1994 s. 211,
poz. kat. 159
Tadeusz Kantor, katalog wystawy, Kunsthalle Nürnberg, Norymberga 1996, poz. kat. 38 (il.)
Tadeusz Kantor, la escena de la memoria, Madryt 1997, s. 99, poz. kat. 21 (il.)
Krzysztof Pleśniarowicz, Kantor. A to Polska właśnie, Wrocław 1997, s. 184 (il.)
Kantor. Motywy hiszpańskie w twórczości Tadeusza Kantora [red.] Zofia Gołubiew, katalog wystawy, Muzeum Narodowe w Krakowie, Kraków 1999, s. 21,
poz. kat. 10 (il.)
Jolanta Antecka, Hiszpania Tadeusza Kantora, [w:] „Dziennik Polski”, nr 141, 19.06.1999, s. 43 (il.)
Tadeusz Kantor. Fini comme la mort, [w:] „Pleine Marge”, tom 33, Paryż 2001, s. 21 (il.)
porównaj: Tadeusz Kantor. Interior imaginacji, katalog wystawy, Zachęta Narodowa Galeria Sztuki, Warszawa, Kraków 2005, s. 165
porównaj: Lech Stangret, Tadeusz Kantor. Malarski ambalaż totalnego dzieła, Kraków 2006, s. 110
Teatr niemożliwy. Performatywność w sztuce Pawła Althamera, Tadeusza Kantora, Katarzyny Kozyry, Roberta Kuśmirowskiego i Artura Żmijewskiego,
katalog wystawy, Warszawa 2006, s. 105 (il.)
Biogram
W 1939 roku ukończył ASP w Krakowie. Był jednym z najwybitniejszych przedstawicieli polskiej awangardy artystycznej doby powojennej, a przede wszystkim twórcą polskiego teatru awangardowego eksperymentalnego teatru podziemnego, a od 1956 teatru Cricot 2 w Krakowie. Był współzałożycielem i członkiem Grupy Plastyków Nowoczesnych w 1945 roku. W 1955 odbył podróż do Paryża, gdzie zetknął się z najnowszymi tendencjami w sztuce światowej. W jego twórczości główną formą wypowiedzi artystycznej było malarstwo abstrakcyjne, zwłaszcza typu informel, zajmował się także grafiką; aranżował happeningi, zajmował się scenografią i filmem. Prowadził działalność pedagogiczną: w 1948 i 1968 roku w ASP w Krakowie i w 1961 w akademii w Hamburgu. Laureat m.in. nagrody Fundacji im. Goethego w 1978 w Szwajcarii.
