technika mieszana na kartonie,26,5x38,5cm w świetle oprawy,sygn.p.d.Tymon ,lata pięćdziesiąte XX wieku
Tymon Niesiołowski (Lwów 1882 - Toruń 1965) – malarz, grafik, pedagog; w
latach 1900 - 1905 studiował w Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie pod
kierunkiem Stanisława Wyspiańskiego i Józefa Mehoffera. W okresie 1906 -
1926 mieszkał w Zakopanem, skąd podróżował do Włoch, Paryża
i Monachium. W roku 1908 był współzałożycielem „Grupy Pięciu”, od 1917
związał się z ugrupowaniem „Formistów”, a od 1922 ze Stowarzyszeniem
„Rytm”. W roku 1926 przeniósł się do Wilna, gdzie został dyrektorem
Szkoły Rzemiosł Artystycznych, a od 1928 wykładał na Wydziale Sztuk
Pięknych Uniwersytetu Stefana Batorego. Po wojnie objął katedrę Wydziału
Sztuk Pięknych na Uniwersytecie Mikołaja Kopernika w Toruniu; od 1958
był członkiem „Grupy Toruńskiej”. Malował – wyróżniające się
dekoracyjnością formy i koloru – martwe natury, akty, portrety, rzadziej
pejzaże. Jego styl ewoluował z biegiem lat; wczesne prace ujawniają
wyraźne wpływy Wyspiańskiego, późniejsze – wyraźne inspiracje malarstwem
francuskim, m.in. twórczością Gaugina, Picassa czy Matisse’a. W
obrazach dojrzałego okresu twórczości często stosował płaskie plamy
barwne, obwiedzione silnie zarysowanym konturem. Artysta zajmował się
także grafiką.
