Władysław Hasior (1928 - 1999), Wniebowstąpienie

technika własna, płyta, 50 x 32 cm, sygnowany na odwrocie: 'Hasior W - 19 [nieczytelne] | "Wniebowstąpienie"'



Malarz, scenograf, pedagog i przede wszystkim rzeźbiarz. Artysta studiował w latach 1952–58 w warszawskim ASP na Wydziale Rzeźby, pod kierunkiem Mariana Wnuka. W 1959 roku, po otrzymaniu stypendium francuskiego Ministerstwa Kultury, wjechał do Paryża, gdzie swoje rzeźbiarskie studia uzupełniał w pracowni francuskiego rzeźbiarza Ossipa Zadkine. W latach 1957–68 był nauczycielem w Szkole Kenara w Zakopanem. Pracował również jako scenograf we wrocławskim Teatrze Polskim w latach 1970–1971. Był członkiem artystycznego ugrupowania Phases. Hasior na artystycznej arenie międzynarodowej zasłynął jako twórca metaforycznych assamblaży. Swoje rzeźbiarskie kompozycje konstruował z przedmiotów gotowych, często znajdowanych na jarmarkach, odpustach. Nadając im wtedy nowe znaczenie, odgrywały one w jego pracach rolę znaków i symboli. Hasior był również autorem pomników. Związany był z Zakopanem, gdzie mieszkał i tworzył. Tam też mieściła się jego autorska galeria. Artysta uczestniczył w Biennale w Sao Paulo w 1965 i 1971 roku oraz w Biennale w Wenecji w 1970 roku. Poza tym swoje prace pokazywał również w Paryżu, Sztokholmie, Rzymie, Brukseli, Moskwie.