Zdzisław BEKSIŃSKI (1929 Sanok - 2005 Warszawa), W1, ok. 1995

To przejmujące, olejne dzieło Zdzisława Beksińskiego, powstało w połowie lat 90. Motyw głowy i  twarzy przeplatał  się w  twórczości artysty jako samodzielny temat, ale był często wykorzystywany także w bardziej rozbudowanych kompozycjach. Co ciekawe, artysta jawnie przyznawał się do swojej fascynacji twarzą jak swego rodzaju zjawiskiem: elementem różnicującym, ale i uniwersalnym, czysto ludzkim. Oferowane dzieło dobrze reprezentuje cechy malarstwa Beksińskiego z tego okresu: skupienie się na figurze ludzkiej, stonowanej kolorystyce czy gładkiej fakturze. Znakomity warsztat, głęboko przemyślane pociągnięcia pędzla, są typowe dla artysty, który jak przyznawał w jednym z wywiadów starał się „unikać spontaniczności w obrazie”. Decyzja artysty o ukończeniu obrazu nieraz poprzedzona była wielokrotnym doprecyzowaniem elementów kompozycji, dzięki czemu stawał się on niezwykle przemyślany.

Monumentalne przedstawienie profilu głowy pozwala na dokładne przyjrzenie się malarskiej tkance, z jakiej zbudowana jest głowa postaci. Z syntetycznych, płasko prowadzonych plam koloru przebija gęsta pajęczyna linii - żył, nadająca głębi i urealniająca postać. Jasne błękity i brązy dają efekt niemal przeźroczystości tajemniczej istoty. Dzięki znacznemu powiększeniu profilu, kontakt odbiorcy dzieła i jego bohatera, staje się wyjątkowo intymny.