Olej, płótno; wym.: 105 x 105 cm. Praca ze zbiorów rodziny artysty.
Artysta, absolwent krakowskiej ASP, później członek „Grupy Wrocławskiej”, w latach 1952-1981 związany był dydaktycznie z Zespołem Szkół Plastycznych we Wrocławiu.
Twórczość Woźnowskiego stylistycznie sytuować można w nurcie surrealizmu. Artysta często przedstawiał na swoich monumentalnych płótnach apokaliptyczne wizje z pogranicza snu i jawy, w których kosmiczna siła unicestwia zdobycze europejskiej cywilizacji. W „Przeglądzie Artystycznym” z 1963 czytamy o jego obrazach: „Z. Woźnowski tworzy coraz to nowe układy z form jakichś owadów, larw i mrówek. Gromadzi je, rozrzuca, wpisuje w siebie (...). Obrazy jego utkane najczęściej w ciepłej spłowiałej lub natężającej się gamie barwnej przypominają stare kobierce Wschodu lub emalie średniowieczne”.
