Jean LAMBERT-RUCKI (1888-1967), Spotkanie

brąz, odlew patynowany; wys. całk. 48,5 cm.
Francja, ok. 1924; odlew późniejszy.
Dwie stojące figury ludzkie, zwrócone ku sobie, w jednakowych półokrągłych czapeczkach - melonikach; postacie wyobrażone w ujęciu poniżej kolan.
sygn. z tyłu - na klockowej podstawie „J. Lambert-Rucki”.
Artysta polskiego pochodzenia; urodził się w Krakowie, tam też stawiał pierwsze kroki w nauce malarstwa, w pracowni Mehoffera. W 1911 wyjechał do Paryża. Dzielił pracownię z Modiglianim; przyjaźnił się z Mojżeszem Kislingiem i Chaimem Soutinem. Dzięki poręczeniu Fernanda Légere’a trafił pod skrzydła Leona Rosenberga - znanego marszanda, który ułatwił mu kontakty z paryskim światem artystycznym. Rucki był artystą wszechstronnym - malarzem, rzeźbiarzem, grafikiem i designerem. Projektował luksusowe przedmioty art-deco i biżuterię. Brał udział w wystawach. W latach 30. XX w. współpracował z U.A.M - Union des Artistes Modernes; stowarzyszenie to skupiało wielu ówczesnych artystów (m. in. Le Corbusier, Stevens, Mallet, Pingusson). Pociągał go kubizm i surrealizm; łączył w rzeźbie formy nowoczesne ze sztuką bizantyjską, romańską i afrykańską. Znaczącą rolę w jego twórczości odegrała sztuka sakralna; znanym jego dziełem jest Droga Krzyżowa w kościele św. Teresy w Boulogne. Projektował płaskorzeźby, freski i witraże. Do najbardziej znanych jego dzieł spotykanych na wielu aukcjach - należą krucyfiksy z surową, pełną ekspresji figurą Ukrzyżowanego.
Prezentowana rzeźba utrzymana jest w duchu „tubizmu” Légera: postaci w niewielkich grupach lub parami, przeważnie w melonikach - prezentują bywalców Montmartre’u, uczestników nocnego życia paryskiego. Podobną, zgeometryzowaną formę nadawał artysta projektowanym postaciom świętych (św. Paweł, św. Jan).