Zbigniew Szczepański, Wenus z Kraśnika (2017)

stal, wełna | 170 x 40 x 50 cm

Zbigniew Szczepański

Absolwent Wydziału Rzeźby Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie.
Dyplom w 1992 r. w pracowni profesora
Grzegorza Kowalskiego.
Laureat nagrody Okręgu Warszawskiego Związku Artystów Plastyków. Wybrane wystawy:
„Figura w rzeźbie polskiej” Zachęta
„3XS” Galeria Związku Polskich Artystów Plastyków na Mazowieckiej
„Germinations VII” Galeria Le Magazin Grenobl, Budapeszt, Bratysława
„Rzeźba - Wystawa zbiorowa” Skaraborg w Szwecji
„Obszar Wspólny” Galeria Sztuki Współczesnej, Zamek Ujazdowski
„Wystawa Inauguracyjna” Galeria Schody, Warszawa
„Akt” Galeria Art In, Gdańsk
„Venusses” H15 Warszawa. Artysta, który w swej sztuce szuka elementarnego ładu i ponadczasowych wartości, odrzucając zasadę "chwytaj dzień". Często tworzy w nurcie na pograniczu awangardy i performance’u. Wyrażając swoje emocje poprzez dychotomię pierwiastka żeńskiego
i męskiego, materialnego i duchowego, prostotę formy i surowość materiałów. Przedmiotem i podmiotem jego prac jest ciało w określonym twórczym kontekście: przestrzeni, czasu i indywidualnych ograniczeń. Tożsamość własnej płci artysta przedstawia zawsze w najprostszy sposób: odbicia, gestu, śladu na materiale. Fizyczność - ta metaforyczna i dosłowna ( szczególnie kobieca, związana z jego odwieczną symboliką), jest dla niego nieustanną inspiracją. Pretekstem do analizy skrajnych emocji, odczuć, w końcowym efekcie przenoszącym odbiorcę jego twórczości do świata symboliki, metafory
i indywidualnych odczuć.
Artysta w swoich pracach często poszukuje relacji: światła i cienia, powietrza
i materii. Materiał z którego tworzy podobnie jak same prace jest często nieoczywisty, ale zawsze sugestywnie podkreśla przekaz, myśl twórczą artysty. Autor uważa, że wybór materiału z którego powstają jego prace jest równie istotnym elementem, jak ich gotowa forma.