II RP - Trzy Deklaracje gen. bryg. Jerzego Ferek-Błeszyńskiego: o Złożeniu Przysięgi w Wojsku Polskim, o Zaznajomieniu się z Regulaminem Służby oraz o Przyjęciu Rozkazu.

II RP - Trzy Deklaracje gen. bryg. Jerzego Ferek-Błeszyńskiego: o Złożeniu Przysięgi w Wojsku Polskim, o Zaznajomieniu się z Regulaminem Służby oraz Przyjęciu Rozkazu. Wymiary 37 cm x 22 cm. Stan jak na zdjęciach.
Jerzy Ferek-Błeszyński (14.04.1888 r., Bielany – 18.07.1946 r., Poznań) – tytularny generał brygady Wojska Polskiego, oficer Sztabu Generalnego, wiceminister wyznań religijnych i oświecenia publicznego, attaché wojskowy w Paryżu, kawaler Orderu Virtuti Militari.
Od sierpnia 1914 w Legionach Polskich, adiutant 5-go Pułku Piechoty, internowany po kryzysie przysięgowym. W Wojsku Polskim od listopada 1918; dowódca batalionu 5-go Pułku Piechoty, szef sztabu Dowództwa Okręgu Wojskowego Przemyśl i Grupy Odsieczy Lwowa. Absolwent Szkoły Sztabu Generalnego w Warszawie (1919) i paryskiej Wyższej Szkoły Wojennej (1921–1923). W czasie wojny polsko-bolszewickiej dowodził m.in. Grupą Operacyjną „Ostrołęka” i I-szą Brygadą Dywizji Ochotniczej.
Pełnił m.in. funkcje szefa Oddziału II Sztabu Generalnego (1926) i szefa Departamentu I Piechoty M.S.Wojsk. (1927–1928). Attaché wojskowy w Paryżu (1928–1936). Od 1936 wiceminister wyznań religijnych i oświecenia publicznego.
W 1939 wyznaczony na dowódcę dywizji polskiej we Francji, krótko komendant Camp de Coëtquidan. Po ewakuacji do Wielkiej Brytanii internowany w Rothesay (1940–1941), następnie w stanie nieczynnym. W 1946 powrócił do kraju, zmarł w Poznaniu.
Awanse: podporucznik (1914), porucznik (1915), podpułkownik (1919), pułkownik (1924), tytularny generał brygady (1939).