4 Dywizja Piechoty] Fotografia zbiorowa oficerów 4 DP w Toruniu. Widoczni d-cą gen. brg. F. Zarzyckim obok Ks. Kpl. i inspektorem Armiii gen. dyw. L. Siekierskim oraz d-ca p.d. płk. St. Dowdyno-Sołłokub. 1926 r.
Fotografia o wym. 8,7 x 14,3 cm. Fotografia opisana na rewersie. Ślady po odklejeniu. Zdjęćie przycięte.
4 Dywizja Piechoty (4 DP) – wielka jednostka piechoty Wojska Polskiego II RP.
16 kwietnia 1919 na froncie w Galicji została sformowana 4 Dywizja Piechoty. Dowództwo dywizji utworzono ze sztabu Grupy Operacyjnej gen. Franciszka Aleksandrowicza. W okresie walk o granice walczyła na froncie polsko-ukraińskim, w wojnie polsko-bolszewickiej i w konflikcie polsko-litewskim.
Po wojnie, w listopadzie 1921 zakończono reorganizację armii polskiej. 10, 18 i 37 pułki piechoty wyłączono ze składu 4 DP i przeniesiono do nowej 26 Dywizji Piechoty. Dawny sztab 4 Dywizji przemianowano na sztab 26 DP. W skład „nowej” 4 Dywizji Piechoty weszły: 14, 63 i 67 pułki piechoty oraz 4 pułk artylerii polowej. Sztab sformowano od nowa. Nowa dywizja rozlokowała się na Kujawach i ziemi chełmińskiej. Dowództwo 4 DP stacjonowało w Toruniu.
W czasie kampanii wrześniowej dywizja walczyła w składzie Armii „Pomorze”. Biła się nad Osą i pod Mełnem. Po przejściu na lewy brzeg Wisły, wzięła udział w bitwie nad Bzurą zdobywając Bielawy i Jamno, a następnie broniła się pod Łowiczem.