litografia, papier, 17 x 33 cm kompozycja w świetle
passe – partout, 30 x 46 cm w oprawie passe-partout, wykonana w XIX wieku przez
oficynę muzealną „Albertina Facsymiles w Wiedniu; unikalna grafika z jedynej,
wyjątkowej edycji grafik Durera wydanej pod koniec XIX wieku.
(Albertina to jedno z najważniejszych muzeów sztuki w
Austrii, posiadające największą i najcenniejszą kolekcję rysunków i grafik
Albrechta Dürera).
Albrecht Dürer niemiecki artysta: malarz, grafik i rysownik, a także teoretyk sztuki uważany za najwybitniejszego artystę niemieckiego renesansu.
„Zamek w Norymbergii” jest ważnym przykładem twórczości Dürera, który umiejętnie łączył technikę z wrażliwością na piękno natury i architektury. Stanowią hołd dla miasta, które artysta tak dobrze znał i kocha.
Akwarela Dürera ukazuje architekturę zamku w Innsbrucku w stylu późnogotyckim, który dominował w ówczesnym krajobrazie miejskim. Artysta wprowadził nowy poziom realizmu do sztuki północnoeuropejskiej. Jego prace, w tym omawiana akwarela, charakteryzowały się dbałością o każdy detal, co było niezwykle nowatorskie w porównaniu do wcześniejszych przedstawień pejzaży czy architektury, które często były bardziej stylizowane lub symboliczne a zastosowanie perspektywy linearnej w sposób tak precyzyjny było w tamtym czasie czymś wyjątkowym. Dzieło to jest również znaczące ze względu na zastosowaną technikę. Dürer wykonał tę pracę w technice akwareli, co pozwoliło mu na delikatne odwzorowanie światła, cienia i subtelnych kolorów. W czasach Dürera technika akwareli nie była tak rozpowszechniona i rozwinięta jak olej na płótnie. Dürer eksperymentował z akwarelą, wykorzystując jej możliwości do precyzyjnego oddania niuansów światła i cienia oraz subtelnych przejść kolorystycznych. To eksperymentowanie z różnymi technikami również można uznać za nowatorskie.
Dzieło to stanowi ważny
element w twórczości Dürera, precyzja
szczegółów architektonicznych, subtelność użycia
koloru i światła, a także
dbałość o
realizm i perspektywę świadczą o jego mistrzostwie.
Jest to również cenny zapis historyczny, przedstawiający
wygląd dziedzińca rezydencji cesarskiej, który z biegiem
wieków uległ zmianom.
