heliograwiura, karton, 27 x 35,5 cm (w świetle oprawy), sygn. na płycie p. d. oraz pod kompozycją: „J.ROSEN PXT” oraz „HELIOGRAVIURE V.ANGERERA”; tytuł obrazu po polsku i francusku; dodatkowe napisy: „Druk Tow. rozprzestrz. Sztuk pięknych w Wiedniu”; „SKŁAD GŁÓWNY U MAURYCEGO ROBICZKA W WARSZAWIE”. Grafika pochodzi ze zbioru „Album malarzy polskich w sztychach” wydany w 1884 roku. Było to pionierskie wydawnictwo na ziemiach polskich o ogromnym znaczeniu dla upowszechniania twórczości współczesnych polskich artystów, szczególnie w czasie trwania zaborów.
Maurycy Robitschek (Robiczek) – księgarz, w 1872 roku wspólnie z Hermanem Altenbergiem założyli własną księgarnię i skład obrazów przy Krakowskim Przedmieściu 38, pod nazwą Altenberg i Robitschek. Pod koniec 1879 r. księgarnia przeszła na własność Maurycego Robitschka, który zaczął wówczas posługiwać się spolszczoną wersją nazwiska: Robiczek.
Heliograwiura (gr. helio + grawiura) - rodzaj graficznej techniki druku wklęsłego, zbliżony do akwatinty, polegający na fotograficznym przenoszeniu obrazu na płytę metalową (najczęściej miedzianą) i wytrawienie za pomocą emulsji światłoczułej w ten sposób by miejsca najjaśniejsze stworzyły najpłytsze zagłębienia. Wynaleziona w 1879. Druk odbywa się w specjalnej prasie ręcznej. Heliograwiura rozpowszechniona w XIX w. została wyparta później przez rotograwiurę, gdyż heliograwiura jest metodą drogą i bardzo czasochłonną. Heliograwiurę stosuje się tylko wtedy, gdy trzeba stworzyć niewielką ilość kopii o bardzo wysokiej jakości.
