drzeworyt barwny, tusz, papier, 29x22 cm, sygnatura artysty, perłowo połyskujące tło
Uroczych podwójny portret Kintaro z matką Yamaubą autorstwa Utamaro. Wspaniała scena matczynej miłości, gdy Yamauba bawi się ze swoim małym synkiem, a jej długie włosy opadają na ramiona. Atrakcyjny projekt z pięknymi, delikatnymi liniami włosów i brwi.
Kintaro i Yamauba to postaci z japońskiego folkloru. Kintaro jest ludowym bohaterem, dzieckiem o nadludzkiej sile, a Yamauba to „górska wiedźma”, która go wychowała. Jest to popularna opowieść o niezwykłej sile i relacji matki z dzieckiem, a Kintaro stał się symbolem odwagi i siły. Wszystkie legendy zgadzają się co do tego, że Kintarō jako małe dziecko był aktywny i niezmordowany, pulchny i rumiany, ubrany tylko w śliniaczek ze znakiem kanji oznaczającym "złoto". Był niesamowicie silny, rozbijał skały na kawałki, wyrywał drzewa z korzeniami i zgniatał pnie jak gałązki.
To piękne wznowienie projektu pochodzi od słynnego tokijskiego wydawcy Adachi, jednego z najbardziej szanowanych wydawców XX w. Drzeworyty Adachi były drukowane zgodnie z najwyższymi standardami jakości, charakteryzowały się doskonałą kolorystyką i drobnymi szczegółami. Drukarnie drzeworytnicze Adachi były znane jako najlepsze w branży. Grupa Adachi wybierała również ciekawe i różnorodne tematy dla swoich wydruków i była jedynym wydawcą wielu słynnych starych obrazów ukiyo-e.
Utamaro nazywany jest artystą bez biografii. Najlepszym źródłem informacji o jego życiu jest jego twórczość i bogaty dorobek artystyczny, bowiem pozostawił po sobie około trzech tysięcy drzeworytów. Utamaro był związany z artystyczno-literackim środowiskiem Yoshiwary, popularnej dzielnicy uciech w Edo. Obracał się w towarzystwie największych pisarzy, poetów, artystów i wydawców swoich czasów. Urodził się w 1753 roku i już jako siedemnastolatek rozpoczął pobieranie nauki w pracowni Toriyamy Sekiena, tworząc jednocześnie swoje pierwsze prace. W 1780 roku poznał wydawcę Tsutayę Juzaburo, jedną z najbardziej wpływowych osób w ówczesnym Edo. Zamieszkał w jego domu, przy wejściu do Yoshiwary, poznał tam Toriego Kiyonagę, który wywarł zasadniczy wpływ na dojrzewający styl młodego Utamaro. W tym czasie zaczął z powodzeniem projektować książki, przede wszystkim erotyczne. W 1789 r. został wyprowadzony zakaz publikowania książek ilustrowanych oraz krytykujących establishment, co spowodowało silne skierowanie jego artystycznych zainteresowań na drzeworyt ukiyo-e. W latach 1791-1797 stworzył słynne serie drzeworytów ze studiami portretowymi kobiet, sceny z życia kurtyzan z Yoshiwary oraz prace o tematyce miłosnej zaczerpniętej z poezji klasycznej. W 1804 r. Utamaro złamał prawo i zakaz publikacji za co skazano go na trzy dni lochu i dwa miesiące noszenia kajdan. Zmarł w 1806 r.
Pod koniec XVIII w. Utamaro stał się jednym z najznakomitszych twórców drzeworytów w Edo. Stworzył ideał japońskiej kobiety, przede wszystkim kurtyzany, prostytutki i wyniósł ją do rangi bogini. Wypracował łatwo rozpoznawalny i właściwy tylko sobie styl przedstawiania postaci kobiecej, ubranej w zdobne kimono, z misternie upiętymi włosami. Powszechnie uważa się, że to on najpełniej wyraził istotę kobiecości w kulturze japońskiej. Jego sztuka to wielka pochwała intymności.
