litografia barwna, papier litograficzny o wysokiej gramaturze; 45 x 36 cm (kompozycja), 70 x 50 cm (arkusz); sygn. na płycie pod kompozycją p. d. "Picasso" oraz ręcznie numerowana ołówkiem „85/200”; l.d. sucha pieczęć certyfikowanego wydawcy z napisem „PICASSO”; na odwrocie barwne faksymile rysunku Picassa tzw. główki wraz z sygnaturą oraz informacje o wydawcy - „Copyright Foundation Pablo Picasso” / wysokość nakładu (200 szt.) / każdy egzemplarz numerowany.
Pablo Picasso często malował nagie kobiety, a ten temat stanowił jedno z centralnych zagadnień w jego twórczości. Akt kobiecy przewija się przez wiele różnych okresów jego kariery, od wczesnych lat, przez fazę kubizmu, aż po późniejsze, bardziej ekspresjonistyczne i surrealistyczne prace.
Obraz „Nagie kobiety” (znany też jako „Dwie kobiety”) Pabla Picassa jest przykładem jego zainteresowania ludzką formą i złożonością ciała, charakterystycznym dla okresu, w którym eksperymentował z formą i treścią, często przedstawiając nagie kobiety w sposób zniekształcony i pełen dramatyzmu. Jego obrazy z tego okresu odzwierciedlają jego zainteresowanie podświadomością, erotyką i złożonością relacji międzyludzkich. oraz różnymi formami abstrakcji.
Kolorystyka obrazu jest utrzymana w tonacji brązowej i beżowej, co nadaje dziełu ciepły, ziemisty charakter. Takie barwy podkreślają fizyczność przedstawionych postaci, a także dodają obrazowi pewnej surowości. Obie kobiety są ukazane w skomplikowanej, splątanej pozycji, co może symbolizować zarówno intymność, jak i napięcie między nimi.
Picasso malował nagie kobiety nie tylko jako obiekty estetyczne, ale także jako medium do eksploracji emocji, relacji i psychologii. Kobiety w jego obrazach często symbolizują różnorodne aspekty życia – od miłości i pożądania po konflikt i cierpienie. Jego podejście do tego tematu było innowacyjne i ewoluowało w czasie, co czyni je jednym z najbardziej fascynujących elementów jego twórczości.
