Pierre Auguste RENOIR (1841-1919), Śniadanie wioślarzy, (1881)

Heliograwiura barwna, papier welinowy Arches France ze znakiem wodnym o wysokiej gramaturze, 31 x 23 cm (odcisk płyty), oprawiona w passe – partout o wym. 47 x 37 cm, numerowana ołówkiem 102/300, sygn. z płyty pod kompozycją „Renoir”, sucha pieczęć wydawcy l. d.: litera K otoczona słowami „EDITION LIMITED CERTIFIED ARTS USA EUROPE SINCE 1998”. Oryginalny certyfikat.
Obraz przedstawia grupę osób z podparyskiego środowiska wioślarskiego podczas spożywania śniadania na tarasie restauracji „Fournaise” koło mostu w Chatou na wyspie Sekwanie, popularnego miejsca spotkań ówczesnych aktorów, artystów, intelektualistów. Na obrazie tym Renoir po raz pierwszy ukazał Aline Charigot, swoją przyszłą żonę; malarz zaprezentował ją jako kobietę w kapeluszu - pierwszą z lewej, trzymającą pieska. Jeanne Samary zatyka sobie uszy w górnym prawym rogu obrazu - prawdopodobnie nie może już dłużej słuchać adorujących ją mężczyzn. W dolnym prawym rogu widać - w białym podkoszulku wioślarza i żółtym słomkowym kapeluszu - Gustave’a Caillebotte’a. Postać z nim sąsiadująca to aktorka Angele. Osoby na drugim planie to bogaty kolekcjoner i wydawca Charles Ephrussi (w cylindrze), urzędnik Eugene Pierre Lestinguez i artysta Paul Lhote (w sportowych kapeluszach).
Obraz odwołuje się do XVI-wiecznych weneckich scen biesiadnych (Paolo Veronese). Artysta pracował nad dziełem kilka miesięcy, wszyscy modele pozowali mu indywidualnie. Przy głębszej analizie powierzchni obrazu odkryto wiele poprawek dokonanych przez Renoira podczas pracy.
Heliograwiura rozpowszechniona w XIX wieku została wyparta później przez rotograwiurę, gdyż heliograwiura jest metodą drogą i bardzo czasochłonną. Obecnie bywa używana w grafice artystycznej. Płyty otrzymane techniką heliograwiury można uzupełniać innymi metodami technik druku wklęsłego. Sporadycznie używa się tej techniki także przy reprodukcji dzieł sztuki, gdy trzeba stworzyć niewielką liczbę kopii o bardzo wysokiej jakości.