Piotr STACHIEWICZ (1858 - 1938), Na czatach,1884

Piotr Stachiewicz (ur. 29 października 1858 w Nowosiółkach Gościnnych, zm. 14 kwietnia 1938 w Krakowie)
Na czatach,1884
rotograwiura, papier 35 x 25 cm w świetle passe - partout (47 x 36 cm)
sygn. i dat. z płyty "Stachiewicz 1884"
Grafika pochodzi z teki wydanej przez artystów krakowskich w 1884 r. w celu pomocy powodzianom w Galicji.
Piotr Stachiewicz (ur. 29 października 1858 w Nowosiółkach Gościnnych, zm. 14 kwietnia 1938 w Krakowie) – polski malarz i ilustrator.
W latach 1877–1883 kształcił się w krakowskiej Szkole Sztuk Pięknych u Jana Matejki, Władysława Łuszczkiewicza oraz Floriana Cynka. Studia w latach 1882–1885 kontynuował w Monachium.
Od 1885 mieszkał w Krakowie, tworzył obrazy religijne, historyczne, rodzajowe oraz portrety. Znane są zwłaszcza portrety kobiety w stroju krakowskim do których pozowała mu „Piękna Zośka” – Zofia Paluchowa. Stachiewicz jest autorem dekoracji mozaikowej kościoła OO Jezuitów. Popularność przyniósł mu m.in. cykl obrazów „Królowa Niebios. Legendy o Matce Boskiej” z 1893, z którego wykonał też grafiki, sprzedawane później w dużych ilościach[4]. Od 1889 był członkiem Towarzystwa Przyjaciół Sztuk Pięknych w latach 1900–1913 pełniąc w nim funkcję wiceprezesa. W latach 1912–1918 wykładał na Wyższych Kursach dla Kobiet im. Adriana Baranieckiego (jednocześnie był kierownikiem i opiekunem wydziału artystycznego).
Jego ulubionym tematem prac malarskich była Najświętsza Maria Panna z Dzieciątkiem Jezus, sceny z życia ludu krakowskiego oraz prześladowanie dawnych chrześcijan, stąd też stworzył ilustracje do powieści Quo vadis Henryka Sienkiewicza[6], a ponadto do poezji Adama Mickiewicza oraz Marii Konopnickiej oraz ilustracje do reklam. W 1892 namalował obraz „Śmierć górnika” uhonorowany nagrodą Akademii Umiejętności im. Probusa Barczewskiego. W latach 1893–1895 powstał, zaginiony obecnie, cykl dwunastu obrazów jego pędzla ilustrujących kopalnię w Wieliczce i pracę tamtejszych górników.
Zainicjował powstanie krakowskiego dwutygodnika „Świat”, wraz z Włodzimierzem Tetmajerem w 1931 wydał Album kolorowych reprodukcji Wieliczka. Przed 1923 był prezesem honorowym Związku Polskich Artystów Plastyków w Krakowie