Litografia barwna, papier Magnani di Pescia 47 x 32 cm; sygn. na płycie l.g. „Dali”; arkusz posiada oryginalną bibułę ochronną z napisem „TAVOLA X” (tablica X); każda tablica cyklu jest przypisana do konkretnego rozdziału Pamiętników Casanovy – tablica X do rozdziału p.t. „Aspettando il Cioccolato” (Czekam na czekoladę).. Wydawca – Delfino Edizioni D’Arte Roma; nakład 1500 egz. ;numerowana była tylko cała teka, ta nr. 0294
Referencje: : “The Official Catalog of the Graphic Works of Salvador Dali” by Albert Field. Ref. # 76-4 pages 32; Michler and Lopsinger catalog raisonné #185
Papier do przedmiotowej edycji został ręcznie wyprodukowany specjalnie do tej edycji przez firmę Magnani di Pescia założoną w 1481 roku i do chwili obecnej produkującą papier „hand made” metodami opracowanymi w XV wieku, a udoskonalonymi w wieku XVIII.
Dali z pomocą Gali napisał książkę kucharską, Les Diners de Gala, 1973, w której umieścił koktajl swojego pomysłu i nazwał go „Casanovą”, to intrygująca mieszanka soku pomarańczowego, Campari, imbiru, brandy i pieprzu cayenne.
Giacomo Casanova, kawaler de Seingalt ur. 2 kwietnia 1725 w Wenecji, zm. 4 czerwca 1798 w Duchcovie) – europejski awanturnik, podróżnik i literat. Pamiętnikami (Historia mojego życia), barwnie opisującymi życie w osiemnastowiecznych stolicach europejskich, zyskał sobie pamięć, a zawartym tam licznym opisom miłosnych podbojów zawdzięcza to, że jego nazwisko stało się w wielu językach synonimem uwodziciela.
Casanova w 1765 roku przyjechał do Warszawy, gdzie został życzliwie przyjęty przez króla Stanisława Augusta Poniatowskiego. Miał nadzieję zostać sekretarzem królewskim, ale po pojedynku na pistolety w marcu 1766, w którym ciężko ranił w brzuch podstolego wielkiego koronnego Franciszka Ksawerego Branickiego (poszło o włoską tancerkę Teresę Casaci), jego życiu zaczęli poważnie zagrażać stronnicy Branickiego. Casanova musiał się ukryć w klasztorze reformatów przy ulicy Senatorskiej.
Wyjechał z Polski około roku 1767, tym razem spłacając wszystkie długi (Casanova z każdego kraju wyjeżdżał pozostawiając spore długi) bo od króla Stanisława Augusta dostał na to 200 dukatów, (ok. 24 000 euro).
