Utagawa Hiroshige (1797 - 1858), Widok na ulicę Nihonbashi itchōme, z serii: „100 słynnych widoków Edo”, wyd. Adachi, Tokio/Japonia, okres Showa po 1960 r.

drzeworyt barwny, papier, 37x25 cm, sygnatura artysty, na odwrocie oznaczenie wydawnictwa Adachi

Widok na ulicę Nihonbashi itchōme z cyklu „100 słynnych widoków Edo”. Sklep Shirokiya pokazany po prawej stronie rozwinął się w jeden z największych domów towarowych w mieście i ostatecznie stał się częścią Tokyu Group.

W 1856 roku Hiroshige rozpoczął pracę nad swoją ostatnią wielką serią i arcydziełem - „Sto słynnych widoków Edo”. Seria zawiera 118 pionowych drzeworytów przedstawiających klasyczne pejzaże Hiroshige. Od wiosennych kwiatów wiśni po letnie fajerwerki, od spokojnych scen nad rzeką po huczne uroczystości festiwalowe – Hiroshige w dramatyczny i interesujący sposób uchwycił życie w starym Edo. W wielu grafikach Hiroshige zastosował nowatorską technikę kompozycyjną, wykorzystując duże elementy pierwszego planu do kadrowania odległego widoku w tle. Pięknie wydrukowana z delikatnym cieniowaniem bokashi, seria „Sto słynnych widoków Edo” do dziś cieszy się popularnością jako jedno z wielkich arcydzieł Hiroshige i zawiera niektóre z jego najbardziej zapadających w pamięć obrazów.

Hiroshige Andō, zwany także Hiroshige Utagawa, to jeden z najbardziej znanych japońskich malarzy i grafików. Jego ojciec, Andō Genuemon, był samurajem niskiej rangi i oficerem brygady strażackiej. Od szesnastego roku życia Hiroshige kształcił się w pracowni Utagawy Toyohiry, pod którego pod opieką rozwijać umiejętności i talent. Młody Hiroshige nasiąkał artystyczną atmosferą, jednocześnie pomagając w codziennym życiu brygady ojca. Dopiero w wieku 27 lat postanowił w zupełności pójść drogą twórczości artystycznej. Po śmierci nauczyciela w 1822 r. zaproponowano mu objęcie pracowni po mistrzu, jednak Hiroshige zrezygnował z oferty i postawił na samodzielność. Dorobek artystyczny Hiroshige do dziś nie został w pełni skatalogowany, ale szacuje się, że powstało około 5000 dzieł, przede wszystkim w technice barwnego drzeworytu. Swoją karierę zaczynał od portretów pięknych kobiet (bijin-ga) i wizerunków aktorów kabuki (yakusha-e), ale po śmierci swojego nauczyciela skoncentrował się przede wszystkim na rodzimym pejzażu. Hiroshige pochodził z rodziny samurajskiej, jednakże identyfikował się z mieszczańską kulturą Edo. Zasłynął przede wszystkim jako twórca serii krajobrazowych takich jak: Pięćdziesiąt trzy stacje na gościńcu Tōkaidō (Tōkaidō gojūsan tsugi no uchi), Sto widoków słynnych miejsc w Edo (Meisho Edo hyakkei) i Sześćdziesiąt dziewięć stacji na drodze Kisokaidō (Kisokaidō rokujūkyū tsugi no uchi). W mistrzowski sposób ukazywał pejzaż w różnych porach roku i dnia, interesowały go zjawiska pogodowe. Eksperymentował z efektami i kompozycją, stosował niekonwencjonalne skróty. Wyjątkowym elementem w jego pracach jest przedstawianie zjawisk atmosferycznych takich jak opady śniegu czy deszczu oraz wichury i burze. Z drugiej strony interesowało go zjawisko cienia i jego działanie zarówno w krajobrazie, jak i domowym wnętrzu. 

W II poł. XX w. japońscy artyści i wydawcy współpracowali, aby odtworzyć słynne odbitki drzeworytnicze dla zainteresowanych kolekcjonerów poszukujących rzadkich wzorów. Stworzono nowe bloki, a odbitki były pieczołowicie drukowane przez rzemieślników tą samą metodą, co XIX-wieczne pierwowzory - jeden blok dla każdego koloru. Wznowienia drzeworytów są okazją do kolekcjonowania i cieszenia się słynnymi projektami uznanych japońskich artystów.
To piękne wznowienie projektu pochodzi od słynnego tokijskiego wydawcy Adachi, jednego z najbardziej szanowanych wydawców XX w. Drzeworyty Adachi były drukowane zgodnie z najwyższymi standardami jakości, charakteryzowały się doskonałą kolorystyką i drobnymi szczegółami. Drukarnie drzeworytnicze Adachi były znane jako najlepsze w branży. Grupa Adachi wybierała również ciekawe i różnorodne tematy dla swoich wydruków i była jedynym wydawcą wielu słynnych starych obrazów ukiyo-e.