Tytuł: Odczyt K. W. Wójcickiego w sali ratuszowej / "ODCZYT K. W. WÓJCICKIEGO W SALI RATUSZOWÉJ. Rysował z natury Andriolli. (2390)"
Autor: Jan Styfi i Józef Holewiński wg Michała Elwiro Andriollego
Opis przedmiotu:
Uwagi: Zachowana cała karta wraz z anonimowym tekstem. Spis treści półrocznika nie podaje autora tekstu.
Ratusz na pl. Teatralnym w Pałacu Jabłonowskich wzniesiony 1773-1785, przebudowany 1817-1819 na ratusz miejski, po pożarze 1863 odbudowany w stylu neorenesansowym 1864-1869, w XX w. rozbudowany, po zniszczeniach w czasie II wojny światowej rozebrany 1952, 1995-1997 zrekonstruowano dawną fasadę pałacu.
- Kazimierz Władysław Wójcicki [właściwie Wóycicki] (3.03.1807 Warszawa - 2.08.1879 Warszawa) folklorysta, znany dziennikarz, płodny pisarz, redaktor i wydawca, historyk, a także kronikarz życia towarzyskiego epoki; zob. Leksykon historii Polski s. 816 oraz biogram w Wikipedii.
- Mikołaj Kopernik (Nicolaus Copernicus, Nikolaus Kopernikus) (19.02.1473 Toruń - 24.05.1543 Frombork) polski astronom, ekonomista, lekarz, kanonik warmiński 1495, od 1510 we Fromborku, okresowo administrator dóbr kapituły warmińskiej, twórca teorii heliocentrycznej budowy świata, prace w dziedzinie monetarnej. Jeden z najwybitniejszych astronomów, twórca przełomu heliocentrycznego; zob. Polski słownik biograficzny (PSB) t. 14 ss. 3-16
O autorze: 1) Jan Styfi (1839-1921) warszawski drzeworytnik czynny w latach 1859-po koniec XIX w., studiował w latach 1856-1857 w Warszawskiej Szkole Sztuk Pięknych, następnie doskonalił się w drzeworytnictwie w Lipsku, jako rytownik związany z "Tygodnikiem ilustrowanym", a w latach 1865-1890 z "Kłosami" (w obu pismach jako kierownik drzeworytni), rytował również dla wydawnictw książkowych i kalendarzy, jeden z najwybitniejszych i najpłodniejszych polskich ksylografów; zob. obszernie Opałek 1949 ss. 64-66 i SPKP ss. 864-865. 2) Józef Holewiński (17.03.1848 Warszawa - 20.01.1917 Warszawa) malarz i rysownik, a przede wszystkim jeden z najwybitniejszych polskich drzeworytników, czynny jako rytownik w Warszawie od 1865 do początków XX w., uczeń Jana Styfiego i Wojciecha Gersona, w latach 1865-1890 związany z "Kłosami" (początkowo tu sygnował ryciny nazwiskiem "Cholewiński"), potem krótko z "Wędrowcem", a następnie z "Tygodnikiem Ilustrowanym" (w "Kłosach" i "Tygodniku Ilustrowanym" był kierownikiem artystycznym), nadto do 1902 rytował dla niemieckiego "Moderne Kunst" i dla wydawnictw książkowych, bardzo płodny, wielokrotnie nagradzany i wysoko ceniony ksylograf; zob. obszerny biogram SAP t. 3 ss. 98-99. 3) Michał Elwiro Andriolli - faktycznie Elwiro Michał Andriolli (2.11.1836 Wilno - 23.08.1893 Nałęczów pow. Puławy) wybitny polski rysownik i ilustrator. Ukończył w 1857 Moskiewską Szkołę Rysunku i Rzeźby, od 1860 studiował przez rok w Rzymie. Po powrocie do Wilna w 1861 przyłączył się do ruchu konspiracyjnego i brał udział w powstaniu styczniowym w 1863. Po klęsce powstania na Litwie ukrywał się, aresztowany uciekł z więzienia i przedostał się do Anglii w 1863, w 1864 wyjechał do Francji, gdzie przebywał do 1866 pracując jako ilustrator dla francuskich pism. W 1866 przedostał się w tajnej misji do Cesarstwa, aresztowany i skazany na karę śmierci, wyrok złagodzono i zamieniono na karę zesłania do Wiatki, gdzie przebywał do 1871. Tam malował obrazy olejne i ścienne głównie religijne oraz udzielał lekcji rysunku m.in. w latach 1869-1871 Annie Bilińskiej. Latem 1871 powrócił do Warszawy, gdzie szybko zyskał uznanie jako płodny rysownik obdarzony dużą fantazją i łatwością rysowania, który swoimi pracami zapełniał liczne warszawskie czasopisma ilustrowane. Ilustrował również liczne książki. W latach 1883-1886 przebywał w Paryżu ilustrując książki dla paryskiego wydawnictwa Firmin-Didot. Po powrocie do kraju osiadł w majątku Brzegi pod Świdrem w powiecie otwockim, gdzie dalej pracował jako ilustrator oraz zajmował się olejnym malarstwem religijnym. W czasie pobytu w kraju odbywał liczne wycieczki krajoznawcze, których owocem były liczne reportażowe rysunki zamieszczane w prasie; zob. głównie SAP t. 1 ss. 28-31, także Polski słownik biograficzny (PSB) t. 1 ss. 95-96, Śliwowska 2000 s. 134 i inne
Literatura: Grajewski 1972 poz. 366 (błędnie pomija współautorstwo J. Holewińskiego)
Dodatkowe informacje:
Stan zachowania:
Pozycja w stanie więcej niż dobrym, ślad po starym poziomym złożeniu karty, rdzawa plama w górnej części kompozycji, w lewym dolnym rogu kompozycji mechaniczne uszkodzoenie, mocno poplamiony dolny margines i mocno przycięty lewy margines karty
Gradacja stanu zachowania:
- stan idealny: (6) bez wad, bez śladów używania, jak nowy
- bardzo ładny: stan prawie idealny (+5), bardzo nieznaczne wady, niemalże jak nowy (nieużywany)
- ładny: stan bardzo dobry (5), bardzo nieznaczne, w zasadzie nieistotne wady
- dość ładny: stan - bardzo dobry (-5), mało istotne, nieznaczne wady
- więcej niż dobry: stan pomiędzy bardzo dobrym a dobrym (4/5), dość nieistotne, niezbyt znaczne wady
- co najmniej dobry: stan co najmniej dobry (+4), niezbyt istotne wady
- dobry: stan dobry (4), dość istotne wady
- mniej niż dobry: stan -dobry (-4), istotne wady
- więcej niż dostateczny: stan pomiędzy dobrym a dostatecznym (3/4), bardzo istotne wady
- co najmniej dostateczny: stan co najmniej dostateczny (+3), dość słaby stan, wyjątkowo istotne wady, prawie destrukt
- dostateczny: stan dostateczny (3), słaby stan, duże wady karty, w zasadzie destrukt
Ocena stanu zachowania i niektóre inne elementy opisu mają pewne cechy subiektywności, ale dokonujemy je z naszą najlepszą wiedzą i możliwie największą rzetelnością, w razie wątpliwości proszę kierować się skanem obiektu lub prosimy o kontakt.
