Marcin Rupiewicz, Czerwona Dakini, akryl na papierze, 30x42 cm, 2022

Marcin Rupiewicz, Czerwona Dakini, akryl na papierze, 30x42 cm, 2022, praca sygnwana. Dakini to postać mityczna w buddyzmie tybetańskim, posłanka niebios, która symbolizuje żeńskie aspekty oświecenia mądrości i „wyzwolenia” – nirwany. W tantrze personifikuje żeńską energię tworzenia i jest kluczową postacią, wspierającą praktykujących na drodze duchowej. Dakinie mogą przyjmować różne formy – od przyjaznych symboli po gniewne bóstwa, a ich celem jest pomoc w pokonaniu iluzji i przeszkód na drodze do oświecenia. Dakini symbolizuje pierwotną mądrość, wyzwolenie, kobiecą energię duchową i archetyp stworzenia. Przez swoją energię Dakinie pomagają w osiągnięciu wyższej świadomości i pokonaniu przeszkód duchowych.

Ceny dzieł Marcina Rupiewicza wykazują tendencję zwyżkową, rekomendujemy więc zakup w tej aukcji. Stan bardzo dobry, oprawa pod plexiglasem. Galeria może zrealizować inną oprawę na zlecenie i koszt nabywcy.

Marcin Rupiewicz (1966) studiował malarstwo w PWSSP w Gdańsku (obecnie ASP), które ukończył dyplomem w pracowni Hugona Laseckiego. Mieszka i pracuje w Warszawie. W swojej pracy artystycznej zajmuje się malarstwem sztalugowym i sztuką cyfrową - tworzy animacje, prowadzi również bloga, w którym przedstawia humorystyczne rysunki z życia Misia oraz równie humorystyczną serię na blogu „Sztuka biurowa”. Brał udział m.in. w wystawach 25-lecie Klubu Mózg w Bydgoszczy w 2019 i w spotkaniu tworców performane’u VII Prefidia Perfirience w Galeria XX1 w Warszawie w 2018 roku, gdzie zrealizował Umisiowanie uczestników. Artysta pokoleniowo (1966) należy do nurtu Nowych Dzikich, którzy pojawili się w sztuce polskiej w latach 80. I 90. XX wieku i byli w pewnym sensie odpowiedzią czy nurtem równoległym w stosunku do twórczości artystów Neue Wilde w Niemczech i Transawangardy we Włoszech. Artyści wymienionych nurtów stosowali ekspresję nawiązującą do sztuki naiwnej, prymitywnej, używając w palecie czerń i intensywne kolory. Marcin Rupiewicz odnalazł w przestrzeni ekspresjonizmu końca XX wieku swoja własną, niepowtarzalną konwencję artystyczną. W swoim malarstwie miał długą serię, której głównym bohaterem był „Miś” – zabawka przeznaczona najczęściej dla chłopców w dzieciństwie. Ta zabawka-archetyp wciela się w twórczości M.Rupiewicza w różne role – społeczne, historyczne, bywa alterego artysty, ale też postaciami wielkiej historii cywilizacji europejskiej, portretowanym znajomym z sąsiedztwa, czy nieznajomymi z sytuacji społecznej, którą artysta chciał uwiecznić. Malarstwo M.Rupiewicza ma w treści interpretowane przewrotnie zdarzenia historyczne, cytaty z mitów, legend, literatury oraz z lęków – w sumie nie wiemy kogo, naszych czy artysty…(?). Formalnie jest to zamaszyste malarstwo ekspresyjne, operujące swobodnie pełną gamą kolorów od ciemnych do jasnych, po kojarzone z agresją i często eksploatowane w twórczości ekspresjonistów czerwienie, szkarłaty, karmazyny, borda, burgundy, róże wszystkich odcieni, decydujące obok kompozycji i narracji o wartości dzieła. Każda gama kolorystyczna podbudowuje i wzmacnia nastrój malowanego przedstawienia. W obrazach artysty zawsze bowiem rozgrywa się akcja, opowieść, rozbudowana treść narracyjna, którą podkreśla i uzupełnia tytuł dzieła – jak w mitach, legendach, baśniach, opowiadania czy plotkach…Jest to malarstwo mocne, wyraziste i dla ludzi lubiących silne wrażenia emocjonalne, optyczne, intelektualne. Nie jest to malarstwo dla ludzi lękliwych. Wobec wnętrza malarstwo to jest niezwykle aktywne – co przez odpowiednie wkomponowanie w design uzupełnia i kreuje klimat przestrzeni.