Pablo Picasso (1881-1973) Une vierge avec un oiseau, un homme avec un poisson et le petit Saint Jean, ( Dziewica z ptakiem, mężczyzna z rybą i mały św. Jan)

Litografia z serii „347 rycin”, papier welinowy Arches, wymiary : 19 x 26 cm w świetle podwójnego passe-partout, 30 x 38 cm w oprawie passe-partout, edycja limitowana, nienumerowana, data powstania ryciny „29.3.68. l.g.
Wydawca Playmen-Tattilo 1973 z portfolio  „Con gli auguri di Playmen” ( Z najlepszymi życzeniami od Playmen)

Adelina Tattilo , właścicielka wydawnictwa Playmen, była bardzo znaną i wpływową postacią, szczególnie we Włoszech, gdzie jej magazyn "Playmen" odegrał kluczową rolę w rewolucji obyczajowej w latach 60. i 70. XX wieku. Była nazywana "włoskim Hugh Hefnerem". Tattilo była znana w kręgach wydawców i mediów, głównie w Europie. Jej magazyn był często porównywany do amerykańskiego "Playboya", a nawet prowadziła z nim batalie sądowe o prawa do dystrybucji na niektórych rynkach. "Playmen" był dystrybuowany w niektórych krajach europejskich, ale nie osiągnął takiej globalnej skali i rozpoznawalności jak "Playboy".

Cykl prac Pabla Picassa pod tytułem "347 rycin" to zbiór rycin, który został stworzony przez artystę w bardzo krótkim czasie, między 16 marca a 5 października 1968 roku, gdy artysta miał 87 lat, to jedno z najbardziej niezwykłych i płodnych przedsięwzięć w jego późnej twórczości. Seria składa się z 347 rycin i akwafort, które Picasso stworzył w ciągu zaledwie siedmiu miesięcy, co jest zdumiewającym osiągnięciem biorąc pod uwagę jego wiek.
Cykl jest pełen odważnych, nierzadko prowokacyjnych scen erotycznych, które eksplorują ludzką seksualność i akt podglądania. Picasso często przedstawiał siebie w roli obserwatora, czasem klowna lub starca, który podziwia młode, piękne modelki. Jest to odzwierciedlenie jego własnych relacji z młodszymi kobietami mimo wieku.

Cykl 347 Picassa, ze względu na swoją tematykę i formę, spotkał się z mieszanym, a często kontrowersyjnym przyjęciem, zarówno wśród krytyków, jak i publiczności. W tamtych czasach, mimo że Picasso był już uznanym artystą, ta otwartość i bezpośredniość, szczególnie u kogoś w jego wieku, budziła szok i oburzenie u wielu odbiorców. Niektórzy krytycy interpretowali te prace jako oznakę obsesji starca na punkcie seksu i młodości, a nawet oskarżali Picassa o mizoginię.
W pewnych kręgach cykl był postrzegany jako przykład sztuki zdegenerowanej, nieodpowiadającej na "poważne" tematy społeczne czy artystyczne.

Cykl 347 jest uważany za jedno z kluczowych dzieł późnego okresu twórczości Picassa, pokazujące jego niezłomną witalność, kreatywność i mistrzostwo w dziedzinie grafiki.