František Šimon Tavík, TARG ŚW. MIKOŁAJA NA STAROMIEJSKIM RYNKU W PRADZE, 1916

32,1 x 39,0cm - akwaforta, papier TARG ŚW. MIKOŁAJA NA STAROMIEJSKIM RYNKU W PRADZE, 1916

akwaforta kolorowa, papier, 32,1 x 39 (odcisk płyty); 39,5 x 46,5 cm (arkusz)

sygn. pod kompozycją z prawej (ołówkiem): T.F. Šimon

l.d. oznaczony stemplem artysty

na odwrocie numer i napis (ołówkiem): 15/40 | [...]

 

Wymieniana i reprodukowana w:



"Kronika Grafického díla T.F. Šimona", [w:] Kwartalnik Towarzystwa Sztuki Hollar, Praga 1937, Vol. XIII no. 2;


Arthur Novak, Seznam Grafických Prací T.F. Šimona Catalogue Raisonné, Praga 1937, nr 268 (nakład określony na 225 sztuk);


C. Bentinck, František Šimon Tavík (1877 – 1942), Catalogue Raisonné & Biographical Sketch, 2015.

František Šimon Tavík (Železnice 1877 – Praga 1942) czeski malarz, rytownik i drzeworytnik. Urodzony jako František Šimon, później dodatkowo przyjął nazwisko panieńskie matki - Tavík. Swoje dzieła podpisywał T. F. Šimon. Jako student Akademii Sztuk Pięknych w Pradze, otrzymał stypendium dzięki któremu wyjechał do Włoch, Belgii, Anglii i Francji. Swoją pierwszą indywidualną wystawę miał w Pradze w 1905 r. a paryską w 1906 r. Po latach 1904–1914 spędzonych w Paryżu, Šimon wrócił do Pragi. W 1917 r. został członkiem-założycielem Stowarzyszenia Grafików Czeskich Hollar, któremu później przewodniczył. W latach 1926-1927 opłynął świat dookołą, wypływając z Cherbourga we wrześniu 1926 roku i podróżując przez USA, przekraczając nowo wybudowany Kanał Panamski, aby popłynąć Pacyfikiem na Daleki Wschód, a następnie z powrotem do Europy przez Cejlon i Bliski Wschód. W 1928 r. został profesorem Akademii Sztuk Pięknych w Pradze. Pejzaże z licznych podróży artysty m.in. do Nowego Jorku, Londynu, Holandii, Hiszpanii, Maroka, Cejlonu (obecnie Sri Lanka), Indii i Japonii pojawiają się w jego pracach. Wiele z jego najbardziej znanych dzieł przedstawia Pragę, Nowy Jork i Paryż, ale także portrety i autoportrety oraz pejzaże czeskiej i słowackiej wsi. Na styl Šimona duży wpływ wywarli francuscy impresjoniści, a być może za ich pośrednictwem również japońskie techniki graficzne, w szczególności kolorowe akwatinty i akwaforty. Šimon był także mistrzem mezzotinty. NIsetety wykonał niewiele odbitek w tym trudnym medium, w większości były to kobiece akty w subtelnych odcieniach czerni.