WSKRZESZENIE CÓRKI JAIRA, 1891
Sepia, piórko, lawowanie, gwasz, papier; 16,5 x 26 cm (w świetle p-p)
Sygnowany p.g.: JMalczewski 1891
Na odwrocie: papierowa nalepka, maszynopis wypełniony piórem: Autor: Jacek Malczewski / Tytuł: „Wskrzeszenie Łazarza” / Rodzaj i rok: sepia (szkic) 1891 r. / Rozmiar: 26x16 / Obraz ten został zakupiony u mnie przez p. mgr Mariana Mikułę / Kraków, dnia 12 stycznia 1940 / podpis, stempel: Kupno Sprzedaż Obrazów, Dywanów, Mebli / Kraków Floriańska 8, / wł. Józef Brachel; nalepka z Przedsiębiorstwa Państwowego Desa, Antyki i Dzieła Sztuki z lat 70. XX w.
Pochodzenie Nabyty w 1940 r. w krakowskim salonie sztuki Józefa Brachla.
Rysunek przedstawia scenę z perykopy w 5 rozdziale Ewangelii wg św. Marka (35-43): I nie pozwolił nikomu iść z sobą, z wyjątkiem Piotra, Jakuba, i Jana, brata Jakuba. I przyszli do domu przełożonego synagogi, gdzie ujrzał zamieszanie i płaczących i wielce zawodzących. A wszedłszy, rzekł im: Czemu czynicie zgiełk i płaczecie? Dziecię nie umarło ale śpi.
Cena wywoławcza 10000
Estymacja 15000 - 20000
Jacek MALCZEWSKI
1854 Radom - 1929 Kraków
Wybitny przedstawiciel malarstwa polskiego modernizmu, studia artystyczne rozpoczął w krakowskiej Szkole Sztuk Pięknych, gdzie w latach 1872-1875 uczył się pod kierunkiem Feliksa Szynalewskiego, Władysława Łuszczkiewicza i Jana Matejki, do którego pracowni uczęszczał ponownie w latach 1877-1879. Następnie kształcił się w Paryskiej École des Beaux Arts u E. Lehmanna (1876-1877). W 1880 podróżował do Włoch. W 1884-1885 wziął udział - jako rysownik - w naukowej ekspedycji Karola Lanckorońskiego do Pamfilii i Pizydii w Małej Azji. Wówczas był także w Grecji i we Włoszech. W latach 1885-1886 przebywał przez kilka miesięcy w Monachium. Po powrocie zamieszkał na stałe w Krakowie, skąd wyjeżdżał jeszcze do Monachium i do Włoch. W 1896-1900 uczył w krakowskiej Szkole Sztuk Pięknych, a w latach 1911-1922 był profesorem i dwukrotnie rektorem krakowskiej Akademii. Lata 1914-1915 spędził w Wiedniu, w 1916 wrócił do Krakowa. W ostatnich latach życia przebywał głównie w Lusławicach i Charzewicach k. Zakliczyna. Był współzałożycielem Towarzystwa Artystów Polskich „Sztuka” (1897) oraz członkiem grupy „Zero” (1908). We wczesnym okresie twórczości malował portrety, sceny rodzajowe i - przede wszystkim - obrazy o tematach związanych z martyrologią Polaków po powstaniu styczniowym (Śmierć Ellenai, Niedziela w kopalni, Na etapie, Wigilia na Syberii). Później, od lat dziewięćdziesiątych XIX wieku tworzył obrazy o treściach symbolicznych z przenikającymi się wątkami patriotycznymi, biblijnymi, baśniowymi, literackimi i alegoryczno-fantastycznymi.
