Michał Gorstkin Wywiórski, AUTOPORTRET W PLENERZE, 1913

70,5 x 100,5cm - olej, płótno sygn. p.d.: M. G. Wywiórski Samostrzel 1913.

 

Na odwrocie:

– na górnej listwie krosna nr (czarny marker): 2625/40

– na dolnej listwie nalepka magazynowa [?] z nr 12

– obok prostokątna pieczęć w języku niemieckim: Kulturamt | der Ganhauptstadt Posen | Invent. Nr. 2625/40

– obok dedykacja: Werci od Chrzestnej | 1914 r.

 

Samostrzel – wieś położona w województwie kujawsko-pomorskim, w powiecie nakielskim. Znajduje się tu pałac i park, dawna własność rodziny Bnińskich – znanej wielkopolskiej rodziny magnackiej, która gościła artystę. 
W owym czasie malarze odwiedzający rezydencje arystokratyczne uczestniczyli w codziennym życiu domowym, uroczystościach i polowaniach. Jeden z obrazów, malowanych podczas pobytu Wywiórskiego w Samostrzelu, również z 1913 r., prezentowaliśmy Państwu na aukcji 26 marca 2016 r. (poz. kat. 20).

Michał Gorstkin Wywiórski (Warszawa 1861 - Berlin 1926) w latach 1883-1887 studiował w Monachium; w Akademii u profesorów Karla Raupa i Nikolausa Gysisa oraz równolegle w prywatnych pracowniach Józefa Brandta i Alfreda Wierusza-Kowalskiego. W 1884 debiutował na wystawie w krakowskim TPSP, swoje prace pokazywał też w Monachium, gdzie w 1894 na międzynarodowej wystawie w Glaspalast został wyróżniony medalem za obraz Z puszczy litewskiej. W 1895 przeniósł się do Berlina, zaproszony przez Wojciecha Kossaka i Juliana Fałata do pracy przy panoramie Berezyna (1895-1896). W Berlinie zamieszkał na dłużej, a następnie przebywał w Wielkopolsce i w Warszawie. Współpracował też z Janem Styką przy panoramie Bitwa pod Sybinem (1897), a w 1900 wspólnie z Kossakiem podróżował do Hiszpanii i Egiptu, aby wykonać szkice plenerowe do zamierzonych panoram Somosierra (nie zrealizowana) i Bitwa pod piramidami (1901). Wyjeżdżał także na Litwę, wyspę Sylt, do Norwegii, Szwecji, nad Morze Północne i Bałtyk, malował w Amsterdamie, na Krymie i Kaukazie. We wczesnej fazie twórczości, pod silnym wpływem Brandta i Wierusza-Kowalskiego, malował sceny myśliwskie i rodzajowe oraz obrazy z Tatarami, Kozakami czy Czerkiesami, które przyniosły mu powodzenie na monachijskim rynku sztuki. Z czasem naczelnym tematem jego malarstwa stał się czysty pejzaż, postrzegany i malowany wrażliwie i z upodobaniem.