Michał Maksymilian Rekucki, (1884 Nowy Targ - 1971 Kraków), Orka pod Tatrami - [obraz z kolekcji córki artysty], Tatry Podhale

Autor : Michał Maksymilian Rekucki (1884 Nowy Targ - 1971 Kraków), Studiował  w krakowskiej ASP (1907-1912) u Józefa Mehoffera i Wojciecha Weissa. Malował portrety górali, sceny z ich życia, pejzaże Tatr i Podhala.

Tytuł : Orka pod Tatrami - lata 50/60 [ w tle masyw Giewontu]

Format w świetle ramy: 48 x 68 [cm]

Technika : olej, płótno

Obraz z kolekcji córki artysty : Krystynie Ścierańskiej [Rekuckiej] (1922 - 1999)

Przetarcia brzegów płótna ( ślady po wcześniejszej oprawie). Wymaga odświeżenia, poza tym stan bardzo dobry.

Obraz opatrzony na odwrocie naklejką identyfikacyjną i bloczkiem Arpis Kraków. 

Biogram : 

" Michał Maksymilian Rekucki - Artysta malarz, portrecista. Urodził się w 1884 r. w Nowym Targu, zmarł w 1971 r. w Krakowie.

Absolwent gimnazjum w Nowym Sączu, gdzie dał się już wówczas poznać jako utalentowany portrecista. Po maturze służył w wojsku austriackim. We Lwowie studiował rok na Wydziale Budownictwa Politechniki Lwowskiej. Po przyjeździe do Krakowa (1907) podjął naukę na Wydziale Filozoficznym Uniwersytetu Jagiellońskiego oraz na Wydziale Malarstwa Akademii Sztuk Pięknych w pracowniach Józefa Mehoffera i Wojciecha Weissa. 

Po studiach wyjechał do Paryża. W 1914 r. na konkursie TPSP w Krakowie został nagrodzony za obraz Madonna. Po wybuchu pierwszej wojny światowej został powołany do armii austriackiej i wysłany na front wschodni. Trafił do rosyjskiej niewoli. W obozie jenieckim na Syberii, a potem w Krasnojarsku spędził siedem lat.

W 1921 r. wrócił do Nowego Targu, gdzie ożenił się z Magdaleną Szaflarską. Na Podhalu malował sceny z życia górali, uwieczniał tatrzańskie i podhalańskie pejzaże.

W latach 1924–1939 przebywał głównie w Stanach Zjednoczonych: w Chicago i Pensylwanii. W Chicago sportretował m.in. Ignacego Paderewskiego i Władysława Sikorskiego. Współtworzył Polsko-Amerykańskie Towarzystwo Tatrzańskie, działał w Związku Podhalan. Portretował wówczas dostojników kościelnych i rodziny fabrykantów. Wraz ze Stanisławem Marcinowem w latach 1932–1934 wykonał w Nowym Targu pomnik Władysława Orkana.

Do Polski wrócił w 1959 r. Ostatnie lata spędził w Krakowie, nie przestając malować. Został pochowany na nowotarskim cmentarzu.

Uczestniczył w wystawach Towarzystwa Sztuki Podhalańskiej w Zakopanem (od 1922), TPSP w Krakowie, w Polskim Klubie Artystycznym w Chicago (1928, 1932). Miał wystawę retrospektywną w Muzeum Polskim w Chicago i Nowym Jorku w 1953 r. Wystawiał we Lwowie i w Warszawie.

Pośmiertnie zorganizowano wystawy jego twórczości w Nowym Targu (1972), Muzeum Polskim w Chicago (1973) oraz w Krakowie (1980). Największy zbiór prac Rekuckiego znajduje się w Muzeum Polskim w Chicago oraz Muzeum Podhalańskim im. Czesława Pajerskiego w Nowym Targu. "