sygn. p.d.: Stefan Filipkiewicz
na odwr. numer (ołówkiem): 470 [w prostokątnej ramce]
Stefan Filipkiewicz (Tarnów 1879 - obóz koncentracyjny w Mauthausen-Gusen 1944) - malarz i grafik, pejzażysta; w latach 1900-1908 studiował w krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych u Józefa Mehoffera, Leona Wyczółkowskiego, Józefa Pankiewicza i Jana Stanisławskiego. Już w czasie studiów brał udział w wystawach krakowskiego TPSP, później uczestniczył w wielu wystawach krajowych i zagranicznych. Był przede wszystkim pejzażystą, uznawanym za jednego z najwybitniejszych uczniów Stanisławskiego i jego szkoły pejzażu. Malował krajobrazy tatrzańskie i podhalańskie, pejzaże z podkrakowskiego Radziszowa, gdzie spędzał wakacje, a w latach późniejszych także widoki nadmorskie. Malował również dekoracyjne martwe natury z bukietami kwiatów. Zajmował się grafiką, ilustracją, projektowaniem plakatów i medali. Od roku 1908 był członkiem Towarzystwa Artystów Polskich „Sztuka”. W latach 1913-1914 prowadził kurs malarstwa dekoracyjnego w Szkole Przemysłowej w Krakowie, od 1930 wykładał w ASP w Krakowie, a od 1937 był profesorem tej uczelni. Uczestnik wielu wystaw; w 1929 roku otrzymał złoty medal na Powszechnej Wystawie Krajowej w Poznaniu, w 1933 roku nagrodę Polskiej Akademii Umiejętności za całokształt twórczości. W latach 1914-1917 służył w Legionach, w czasie drugiej wojny światowej działał w konspiracji. Był Sekretarzem Komitetu Obywatelskiego do Spraw Opieki nad Uchodźcami Polskimi na Węgrzech i Placówki w Budapeszcie - przedstawicielstwa Rządu Rzeczypospolitej Polskiej na uchodźstwie. Aresztowany przez gestapo, prawdopodobnie z końcem lipca 1944 został wywieziony do obozu w Mauthausen-Gusen, gdzie 23 sierpnia zginął zamordowany wraz z współpracownikami z konspiracji - Henrykiem Sławikiem, Edmundem Fietz-Fietowiczem, Kazimierzem Gurgulem i Andrzejem Pyszem.
