Tadeusz (ojciec) Cieślewski (1870-1956), Warszawa-Widok na Arkady Kubickiego

Akwarela, gwasz/papier, 34 x 50 cm Sygn. p.d.: 'TCieślewski'

Tadeusz Cieślewski ojciec (1870–1956) rozpoczął naukę w warszawskiej Szkole Rysunkowej pod kierunkiem Wojciecha Gersona i Jana Kauzika, a w 1895–1896 doskonalił warsztat artystyczny w Paryżu (Académie Vitti u Edmonda Aman-Jeana i Raphaëla Collina). W 1900 rozpoczął studia w Rzymie.
Cieślewski zadebiutował w 1897 roku na wystawie w Towarzystwie Zachęty Sztuk Pięknych, a w 1898 roku zdobył srebrny medal za serię pocztówek przedstawiających sceny z dawnej Warszawy. Był aktywny w życiu artystycznym stolicy: od 1906 roku pełnił funkcje we władzach Towarzystwa Zachęty Sztuk Pięknych i Stowarzyszenia „Pro Arte”, a także współtworzył grupę „Sztuka i Rzemiosło”
Specjalizował się przede wszystkim w architekturze i warszawskich wedutach, najczęściej w technice akwareli, ale też stosując olej, pastel, temperę i gwasz. Jego pejzaże miejskie, przedstawiające ulice, place i zabytki Warszawy, cieszyły się dużym zainteresowaniem – wystawiał m.in. w Moskwie (1924), na Biennale w Wenecji (1936) i w Nowym Jorku (1939)
Za zasługi artystyczne otrzymał Nagrodę Miasta Warszawy w 1928 i 1951 roku, był odznaczony Złotym Krzyżem Zasługi oraz Krzyżem Oficerskim i Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski. Niestety w czasie Powstania Warszawskiego stracił znaczną część swojego dorobku twórczego.
Po wojnie zamieszkał krótko w Piotrkowie Trybunalskim, by w 1948 roku powrócić do Warszawy i kontynuować prace artystyczne do śmierci w 1956 r. Jego prace znajdują się w zbiorach Muzeum Narodowego w Warszawie, Poznaniu oraz Muzeum Narodowego m.st. Warszawy.