CZARNECKI Edmund, 8 akwafort.

8 akwafort. 

Akwaforty  sygn. na płycie i ołówkiem pod kompozycją:  "ECzarnecki 44".  (Woldenberg 1944). Wym. ca. 14,5 x 10 cm każdy.  
Stan b. dobry. Edmund Czarnecki (1906-1990), Zygmunt Pazda vel Pasda (1911-1987) -malarz i grafik. W 1930 podjął studia na warszawskiej ASP. Walczył w kampanii wrześniowej i dostał się do niewoli. W Oflagu Woldenberg projektował znaczki poczy obozowej.  Po wojnie osiadł w Katowicach.  Jeniec obozu Woldenberg w stopniu por. 18503/XVIII.A.I. 10248/4.   Oflag II C Woldenberg - niemiecki obóz jeniecki w miejscowości Woldenberg (obecnie polski Dobiegniew), przeznaczony dla oficerów Wojska Polskiego (oflag) i ich ordynansów, istniejący podczas II wojny światowej. Jego budowa, rozpoczęta na przełomie 1939 i 1940 r., została ostatecznie zakończona w II poł. 1941 r. Obóz budowało ok. 500 polskich żołnierzy. Organizacyjnie Oflag II C Woldenberg dzielił się na 2 części: Obóz „Wschód" („Ost") i Obóz „Zachód" („West"), a każda z nich na 3 bataliony.
Pierwsza grupa Polaków licząca 495 oficerów i 172 ordynansów przybyła do obozu 28 maja 1940 r. Koncentracja jeńców trwała do kwietnia 1942 r, Wówczas osiągnięto najwyższy stan osobowy w historii obozu - 6740 jeńców.
W obozie rozwinęła się bogata działalność kulturalno-oświatową (kursy nauczycielskie, biblioteki barakowe, koła zawodowe, kluby sportowe), która po pewnym czasie została podporządkowana Komisji Kulturalno-Oświatowej. Działały tu liczne koła środowiskowe, m.in. Koło Nauczycielskie, Koło Rolników, Koło Prawników, Koło Socjologów, Koło Spółdzielców, Koło Leśników, Koło Lekarzy Weterynarii. Działalność artystyczną rozwinęli plastycy, którzy wykonali wiele interesujących prac (znaczki poczty obozowej, obrazy, rzeźby, drzeworyty, biżuteria), prezentowanych następnie na licznych wystawach obozowych. W maju 1942 r. powołana została do życia Komisja Pocztowa i rozwinął się stały ruch pocztowy
Na terenie obozu powstała konspiracyjna organizacja wojskowa, kierowana początkowo przez płk. I. Misiąga, a od 1942 r. - przez gen. bryg. Jana Chmurowicza, przybyłego z Oflagu VII A Murnau. Głównym jej celem było podtrzymywanie wśród jeńców woli walki oraz przygotowywanie ucieczek, których było ponad 20, m.in.: 24 stycznia 1944 roku niemieckie władze rozpoczęły ewakuację obozu.