Utagawa Hiroshige (1797 - 1858), Biała czapla i irys, wyd. Adachi, Tokio/Japonia, po 1960 r.

drzeworyt barwny, tusz, papier, 39,5x18 cm, sygnatura artysty, tłoczenia ptasich piór 

Piękny projekt Hiroshige kacho-e, a konkretnie czaplę białą przelatującą nad kwitnącymi irysami japońskimi nad brzegiem stawu. Pióra ptaka są szczegółowo i delikatnie wytłoczone, ukazują jego zróżnicowane upierzenie. Wyrafinowany kształt kwiatów irysa osiągnięto tu dzięki zastosowaniu techniki musen-zuri, czyli druku bez użycia czarnego konturu.

Wiersz powyżej brzmi: 

Gdy biała czapla opada na pole

jest niczym tysiąc płatków śniegu

Gdy żółty wierzbownik podfruwa na drzewo

to jakby kwiat właśnie rozkwitł.

(tłum. za: Anna Król, Hiroshige 2023, wyd. Manggha, Kraków 2023, s. 65)

To piękne wznowienie projektu pochodzi od słynnego tokijskiego wydawcy Adachi, jednego z najbardziej szanowanych wydawców XX w. Drzeworyty Adachi były drukowane zgodnie z najwyższymi standardami jakości, charakteryzowały się doskonałą kolorystyką i drobnymi szczegółami. Drukarnie drzeworytnicze Adachi były znane jako najlepsze w branży. Grupa Adachi wybierała również ciekawe i różnorodne tematy dla swoich wydruków i była jedynym wydawcą wielu słynnych starych obrazów ukiyo-e.

Hiroshige Andō, zwany także Hiroshige Utagawa, to jeden z najbardziej znanych japońskich malarzy i grafików. Jego ojciec, Andō Genuemon, był samurajem niskiej rangi i oficerem brygady strażackiej. Od szesnastego roku życia Hiroshige kształcił się w pracowni Utagawy Toyohiry, pod którego pod opieką rozwijać umiejętności i talent. Młody Hiroshige nasiąkał artystyczną atmosferą, jednocześnie pomagając w codziennym życiu brygady ojca. Dopiero w wieku 27 lat postanowił w zupełności pójść drogą twórczości artystycznej. Po śmierci nauczyciela w 1822 r. zaproponowano mu objęcie pracowni po mistrzu, jednak Hiroshige zrezygnował z oferty i postawił na samodzielność. Dorobek artystyczny Hiroshige do dziś nie został w pełni skatalogowany, ale szacuje się, że powstało około 5000 dzieł, przede wszystkim w technice barwnego drzeworytu. Swoją karierę zaczynał od portretów pięknych kobiet (bijin-ga) i wizerunków aktorów kabuki (yakusha-e), ale po śmierci swojego nauczyciela skoncentrował się przede wszystkim na rodzimym pejzażu. Hiroshige pochodził z rodziny samurajskiej, jednakże identyfikował się z mieszczańską kulturą Edo. Zasłynął przede wszystkim jako twórca serii krajobrazowych takich jak: Pięćdziesiąt trzy stacje na gościńcu Tōkaidō (Tōkaidō gojūsan tsugi no uchi), Sto widoków słynnych miejsc w Edo (Meisho Edo hyakkei) i Sześćdziesiąt dziewięć stacji na drodze Kisokaidō(Kisokaidō rokujūkyū tsugi no uchi). W mistrzowski sposób ukazywał pejzaż w różnych porach roku i dnia, interesowały go zjawiska pogodowe. Eksperymentował z efektami i kompozycją, stosował niekonwencjonalne skróty. Wyjątkowym elementem w jego pracach jest przedstawianie zjawisk atmosferycznych takich jak opady śniegu czy deszczu oraz wichury i burze. Z drugiej strony interesowało go zjawisko cienia i jego działanie zarówno w krajobrazie, jak i domowym wnętrzu.