Biblia to iest: Kxięgi Starego y Nowego Zakonu, na polski ięzyk według łacińskiey Bibliey, od Kościoła chrześcijańskiego powszechnego przyiętey: na wielu mieyscach z pilnością poprawiona, y figurami ozdobiona. Kraków 1577. W Drukarni Mikołaja Szarffenbergera,
Folio, kk. 55-690; liczne drzeworyty w tekście, bez oprawy.
Od karty roz. 32 Wtóre Księgi Mojżeszowe do roz. 27 Dziejów Apostolskich.
Stan zachowania: karty z ubytkami (ponad 10 ze znacznymi, cześć ubytków uzupełniona), kilka kart luźnych; zaplamienia, podkreślenia w tekście, notatki na marginesach i końcach rozdziałów
Inicjatorem pierwszego pełnego katolickiego przekładu Biblii na język polski był krakowski drukarz Mikołaj Szarffenberger. Powstała ona jako odpowiedź na przygotowania polskich kalwinistów do druku polskiego przekładu Biblii (tzw. Biblia brzeska wyd. 1563 r.) i wydana z wyprzedzeniem w 1561 r. Redaktorem tekstu był Jan Nicz, zw. Leopolitą (1523-1572) – wybitny kaznodzieja i profesor Akademii Krakowskiej. Nieznany jest autor tłumaczenia. W 1575 r. ukazało się drugie wydanie biblii, dedykowane Henrykowi Walezemu we wzbogaconej w porównaniu do pierwszego szacie graficznej. Zaś tzw. trzecie wydanie z 1577 r. było tzw. wariantem „tytułowym”, gdzie do niesprzedanych egzemplarzy dodrukowano jedynie nową kartę tytułową i dedykacje dla króla Stefana Batorego (w Starym Testamencie) i królowej Anny Jagiellonki (w Nowym Testamencie). Uważana jest za najbogatszą pod względem ilości drzeworytów biblię polską XVI w.
