BOCCACCIO G. – Dekameron. Z ilustracjami Mai Berezowskiej. 1930.

BOCCACCIO Giovanni - Dekameron. Pełne wydanie stu opowieści. Przeł. z włoskiego, komentarzami i posłowiem opatrzył Edward Boyé. Słowo wstępne Kornela Makuszyńskiego. Ilustracje Maji Berezowskiej. Warszawa 1930. Bibljoteka Arcydzieł Literatury. 4, s. XXXII, [4], 745, [1], tabl. 18. opr. oryg. pł. zdob., górne obcięcie barwione.
Brak 2 tablic. Grzbiet lekko nadpęknięty i podklejony, niewielkie zaplamienia wewnątrz, poza tym stan dobry. Polskie wydanie arcydzieła literatury światowej z uroczymi, erotycznymi ilustracjami Mai Berezowskiej. Oprócz przedmowy pióra Kornela Makuszyńskiego tekst poprzedza "Kilka słów na marginesie przekładu" autorstwa E. Boyé. Posłowie przybliża czytelnikowi epokę Boccaccia. "Dekameron", czyli "Księga dziesięciu dni", jest zbiorem krótkich historii opowiadanych przez siedem panien i trzech młodzieńców. Kiedy w 1348 roku we Florencji wybuchła zaraza, znaleźli oni schronienie poza miastem. Tu przez dziesięć dni pobytu umilają sobie czas opowieściami. Opowieści są dowcipne i frywolne, bez pruderii ukazują koloryt i obyczajowość czternastowiecznej Italii. Są pochwałą radości życia, miłości zmysłowej, rycerskości i dworności, demonstrują wiarę w człowieka i jego możliwości, zwiastują epokę renesansu. Wśród dość powszechnych pozytywnych, a czasem wręcz entuzjastycznych głosów krytyki pojawiły się i opinie negatywne; Czesław Lechicki w swoim "Przewodniku po beletrystyce" (War. 1935) pisał: "osnową miłostki traktowane z jurną wesołością owidjuszowską, więc demoralizująco i pogańsko"; nie miał też dobrego zdania o autorze: "zamłodu lekkoduch i rozpustnik. Naiwnie rozwiązły". Ksiądz Pirożyński w poradniku "Co czytać" (Kr. 1932) dodawał: "zbiór nowel, jedna sprośniejsza od drugiej".
M. Berezowska (1898-1978) - uczennica Roericha, Pankiewicza i Wyczółkowskiego, swoimi rysunkami do "Dekameronu" świetnie wczuła się w nastrój dzieła literackiego. Należą one do jej najbardziej znanych dzieł.